Her gönülde sedası var

Neyzen Serkan Kamacı birinci albümü “Bişnev” ve ortak projeler sonrası “Neyser” çalışmasıyla yoluna devam ediyor. Sanatçı klâsik üsluba yenilikler getirmeyi hedefliyor. Teklide Kamacı’ya eşlik eden Mahmud Nedim Aysoy’un okuduğu Arapça Nutk-i Şerif ise iki hoş kıssaya sahip. Ney eğitimi veren, müzikle ilgili görüntü programlar düzenleyen, akademik olarak da müzik faaliyetlerinde bulunan Kamacı ile pandemide müzik, ney’in değeri ve Neyser üzerine konuştuk.

Müzik ve ney ile nasıl tanıştınız?

Müziğe karşı hevesliydim. Küçük yaşlardan itibaren piyano, mandolin, org üzere aletler çaldım. Tasavvuf müziği yapmaya karar verdikten sonra ney ile tanıştım. Arkadaşım ney, ben bendire heves ettim. Lakin o, ses çıkarmayı başaramadı. Ben başarılı olunca devam ettim. Hoca arayışına girdim ve yolum Mustafa Büyükipekçi beyefendi ile kesişti. Manevi manada büyük bir takviye gördüm hocamdan. 6-7 sene boyunca çabucak hemen her gün çalıştık. Çizgi, ebru üzere Klasik Türk Sanatları konusunda da altyapı oluşturdu. Müzik ismine ortaya hoş bir şeyler koyabildiysem onun vesilesiyledir.

KOKPİTTE MEŞK

Ney çalmaya başladınız, bu bir hobiydi. Pekala Mustafa Hocanızla tanıştıktan sonra manevi disiplin sizi şaşırttı mı?

Ney’in manevi değeri hakkında ön bilgim vardı. Hz. Mevlana Efendimizin tabiriyle güçlendiğini, Mesnevi Şerifinde birinci 19 beytin ney’le ilgili olduğunu biliyordum. Umduğumla bulduğum ortasında çok büyük fark yoktu. Kendi iç dünyamda da beklediğimi buldum.

Akademiye nasıl karar verdiniz?

Yüksek lisans yaptıktan sonra doktoraya sabır göstermek yerine çalışmalarımı müzik mecmualarında yazılar yazmak ve röportajlar yapmakla ilerlettim.

Farklı coğrafyalarda ney üflediniz, konser verdiniz. Bakış nasıldı sanki?

Orta Asya, Antarktika hariç bütün bölgelere gittim. Bizim müziğimizi duyduklarında etkileniyorlar. Ney, herkesin gönül dünyasında bir sırra işaret ediyor. O sesin karşılığı hepsinde var. Bundan ötürü önemli manada neyin sadası açısından önemli bir etkileşim oluyor. Şifa niyetine de kullanılan ney’in, ruhî olarak donanımlı birini rahatlattığını rahatça söyleyebilirim. Bir de hatıra paylaşayım: Güney Afrika konseri dönüşü uçakta olduğumuzu öğrenen pilotlar bizi kokpite davet ettiler. Meğerse müziğe ilgileri varmış ve konserimizden haberleri olmuş. Mehtaba karşı meşk yapıp “Sazlar çalınır” söyledik.

Pandemi periyodu devam ediyor, karantina günleri çoğaldı. Müzik üretimi manasında nasıl geçiyor?

Oturup hastalığın tesirlerini düşünmek, iç dünyamı kapatmak istemedim. Daha üretken olmak ismine pandemi sürecinde birbirinden kıymetli sanatkarlar, akademisyenler, müzisyenler ile her gün “Karantina Sohbetleri” aktifliği yapıyordum. Onun dışında pahalı büyüğüm Mahmud Nedim Aysoy’la birlikte “Musiki Sualler Cevaplar” röportajını yaptık. Bir de “Neyser” isimli bir tekli çalışması yaptık.

YERE BİR HATIRA BIRAKMAK İSTEDİM

Neyser albümünün kıssası nedir?

Değerli büyüğüm araştırmacı müellif Mahmud Nedim Aysoy’un etkileyici Arapçası ile bendenizin ney’inin sadasını bir ortaya getirmek istedim. Klasik üslupta değil de farklı bir müzik anlayışı ortaya koymaya çalıştık. Tarihe, yere, hayata muhabbetin bir tabiri olarak hatıra bırakmak istedim. Kayıtları tamamlayıp büyüğüme gönderdim. O da üzerine iki tane Nutk-i Şerif okudu.

Okuduğu kısımlar ne anlatıyor?

Birinci dinlediğimde ben de bilmiyordum, çabucak sordum kendisine. Kıssasını dilim döndüğünce aktarayım… Peygamber Efendimizin vefatı sonrası Seyyid Ahmed Er Rifai hazretleri bu nutku Efendimiz’in huzurunda okuyor. Bu Nutk-i Şerif’in aslına âlim, şair Abdülmecid Çelebi hazretleri tahmis yapmıştır. Ahmed Er Rifai hazretleri Hz. Peygamber’in huzuruna varınca “Sizden uzaktayken bana vekil olarak, vekâleten ruhumu gönderiyordum topraklarınızı öpüyordu. Şu anda ise vücudumla birlikte gelmek nasip oldu, sanki mübarek elinizi öpmek de nasip olur mu?” şiirini irticalen okuyor. Bunun üzerine, kerametini gösteren menkıbeye nazaran, Peygamber Efendimiz Hazreti Muhammed Mustafa (SAV) ravza-i mutahharadan mübarek elini uzatıyor ve Ahmed Er Rifai Hazretleri de o mübarek eli öpüyor. Bu hadiseye şahit olan 90 bin hacı ve bin 500 insan var. Bunlardan bir tanesi Seyyid Abdülkadir Geylani efendimiz. Başka büyük bir veli de Mardin’le Diyarbakır ortasında medfun Sultan Şeyhmus Ez Zuli hazretleri. O periyotta yaşamış dev alimler bu ana şahitlik etmişlerdir. Hatta Abdülkadir Geylani hazretlerine gıpta edip etmediğini soruyorlar. O da “Yedi kere şükür secdesine kapandım, kardeşime bu türlü bir iltifatın Allah tarafından verilmesinden dolayı” diye yanıt veriyor. Az önce arz ettiğim üzere bu iki beyte cennet yer Abdülmecit Çelebi efendi, 1960’lı yıllarda, gördüğü bir hayal üzerine tahmis yapıyor.

Pekala ikinci kısım?

Burada okunan Nutk-i Şerif’te ise Fatıma annemiz, Efendimiz Hz. Muhammed Mustafa (SAV) vefat edince çok üzülüyor ve kalbindeki hüzünle gönlünden bu mübarek kelamların zuhuru gerçekleşiyor. Bu mübarek kelamlara de yeniden Abdülmecid efendi, 1940’lı yıllardaki kıtlık günlerinde yaşadığı olaylar sonrası bir manevi işaretle tahmis yapmıştır. Paylaşmaya çalışayım: “Ey deve kervanının başındaki kervanbaşı, Ravza’ya kervanınla vardığın vakit o kabrin başında dur ve de ki; Ahmed’in (SAV) toprağını koklayan o kimseye ne oluyor ki, ömür uzunluğu diğer hiç bir kokudan tat almaz oluyor. Benim başıma o denli musibetler geldi ki şayet anlatılacak olsa, oturduğu meclisleri kahkahalara boğan Hansa isimli meşhur şaire kadındahil ömür uzunluğu hüzne bürünürdü. O hüzünden ötürü gözümden yaş yerine kan gelirse beni mazur gör. Zira benim başıma o denli bir musibetler geldi ki; bu musibetler gündüzün başına gelseydi güneş olduğu halde kararırdı ve geceye dönerdi.” Efendimizin (SAV) vefatı bütün musibetlerin başıdır. Sizden birinin başına makus bir şey geldiği vakit benim vefatımı hatırlasın diyor Efendimiz (SAV).

İsmi Neyser olsun