MAVİ SAÇLI TINKER BELL: FARAH ZEYNEP ABDULLAH

GÜNAHSIZLAR APARTMANI’NA GİRİŞ

“Masumlar Apartmanı’nın bir düzgünleşme kıssası olması beni çok etkiledi. Dizide kendimden çok şey buluyorum ve görüyorum ki izleyenler de buluyor. İnsanı çözümlemeye yönlendiriyor. ‘Acaba ben çocukluğumda ne yaşadım, karşımdaki bu insan ne yaşadı da bugün bu türlü davranıyor’ diye düşünmeye itiyor. Düzgünleştirme ve aile öykülerine daha çok muhtaçlığımız olduğunu düşünüyorum. Yalnızca aşkla ilgili değil. Çok beşere dair ve ruhsal durumlar görüyoruz, en çok bunu seviyorum çünkü bu türlü işlere çok rastlamıyoruz. İnci’deki aile baskısına bak. Özgüveni yüksek, bohem, eğitimli, kentli bir kız. Ancak baskı sebebiyle gidip çok tanımadan biriyle evleniyor. Emsal kıssaları olan tanıdıklarım bana anlatmaya başladı artık, ‘biliyor musun ben de bu türlü bir durumda kaldım’ diye…”

Diziyi birinci bölümünden beri izlediğim için Farah’ın anlattıklarının ortasında buluyorum kendimi. İnci’nin ve Han’ın hem kendi, hem ortak kıssalarında o kadar çok arkadaşım, o kadar çok ben var ki… Toplumsal baskılar ve aile travmalarıyla şekillenen kadınlığımızdan ve erkekliğimizden bahsediyorum… Pekala diyorum Farah’a, İnci’nin başına gelen, senin başına geldi mi? Birine âşıksın ancak değişik biri çıkıyor. Tedavi edeceğine mi inandırdın, yol yakınken kaçar kendini mi kurtarırdın? “Benim başıma bu kadar bir şey gelmedi lakin söylerdim fakat artık bir de bunu çok yakından tecrübe etmiş biri olarak da söyleyebilirim ki insanın kendisinin güzelleşmeye karar vermesi gerekiyor, ondan sonra etrafı da zati ona nazaran biçim alıyor. Kimseyi iyileştiremezsiniz, en fazla yanında olup dayanak olabilirsiniz.”

Bİ DUR!

Farah, doğal ve prensipli bir genç bayan. Instagram hesabında, cümlelerinde filtre yok, sansür yok; cildinde, vücudunda estetik operasyon yok. “Gerçek olanı güzel buluyorum” diyor. Estetik müdahaleleri trendlere nazaran yapmayı bilhassa bir oyuncu için çok riskli buluyor. “Bir de dikkat ettim mesela annemin de benim de en beğendiğimiz bayanlar ve oyuncular, doğal haliyle yaş alanlar” diyor. Dizilere, sinemalara, reklamlara seçerek girişiyor, dozunda girişiyor. Örneğin hayvanlara deney yapan kozmetik markalarından gelen teklifleri kabul etmiyor. “Elimden o geliyorsa, onu yapayım diyorum. Ben de hepimiz üzere kendimi sorguluyorum ve bir laf vardır ya hani ‘hayır dediklerin mesleğini belirler’ diye; bu vakte kadar nerede durmam gerektiğini bildim diye düşünüyorum, umarım daima de bilirim. Doğal olayım, yararlı olayım. Olacaksam o denli örnek olayım, çünkü ister istemez örnek oluyorsunuz, ün bir güç. Örnek alacaklarsa, çalışsınlar, kendilerini sevsinler, ‘hayır’ları olsun, yarar sağlama hevesi taşısınlar… Kendiyle memnun olan beşerden daha çekicisi yok.”

Kapak bahsimizden aldığım gazla soruyorum, neye bir dur demek isterdi? “Öyle paradokslarla dolu bir hayat ki… Hadsizliğe dur demek isterim. Negatifliğe dur demek isterim. Plastik pipet tüketmeye dur demek isterim mesela, bir sürü alternatifi var… Çalışan olarak, patron olarak, vatandaş olarak, öğrenci olarak haklarımızı bilelim ve hakkımız çiğnenmesin. Para kazanmak esasen sıkıntı ve maalesef hâlâ bayanlar erkekler kadar para kazanmıyor. Çok az kişi bunu konuşuyor. Herkes konuşsun ki değişsin. Neslin değişmesinden umudum var. Değişecek tüm bu konuştuklarımız. Hakkını arayan, soran, araştıran, boyun eğmeyen bir kuşak geliyor. Şimdilik azlar ancak çoğalacaklar…”

“MÜZIK YAPIYORUM”

Hayatında ve kalbinde çok değerli bir alanı müzik sarmış durumda. “Müzik yapacağım” diyor çok kararlı bir tonla. Hatta müzikler yazıyor ve mecnun üzere çalışıyormuş bu hususta. “İngilizce olacaklar, orada yazıyordum en çok. Epeydir uğraşıyorum. Herkes benden tatlı şeyler bekler muhtemelen fakat hayli radikal klipler, müzikler duyacaksınız.”

Saçındaki mavi boya diye ortaya giriyorum, sanki İnci rolü için mi, müzik için mi? “Yok” diyor, “o bir pandemi anısı. O süreci arkadaşım Melis ile geçirdik. Bir gün çok sıkılıp boya sipariş etti. Fikir de ondan çıktı. ‘Ben olsam saçımdan bir bölümü alır örerim, orasını boyarım’ falan diyor. Maviyi de sevmem. Bana kalsa pembe yaparım. E haydi dedim lakin fikri veren, boyayı getiren Melis yapmadı, ben yaptım… Ancak sonra çok sevdim. Derken Günahsızlar Apartmanı başladı.

Direktörü Davet Vila Lostuvalı ile tanışmaya gittim, bir baktım onun da saçı bu türlü, mavili… İkiz üzereyiz, çantalarımız, kıyafetlerimiz falan da benziyor. Kalsın o vakit dedik. Lakin İnci’ye de yakıştı. O kadar baskı altında, orada sesi çıkıyor güya.”

İnci’nin bir özelliğini hatırlıyorum. Onu büyüten ve birlikte yaşadığı dedesine başkaldırmıyor, içinden isyan etse de sözünden çıkmıyor. Meğer, sevgilisi -hatta kocası- rolündeki Han’dan sözünü esirgemiyor ve onun boyunduruğu altına asla girmiyor. Farah bu manada ona benziyor mu? “Hayır ya ben susmam… Güzel 10 yıldır anneannemle yaşıyorum, o da benim yumuşak yanım olabilir.”

BİRAZ GEÇMİŞ, BİRAZ ŞİMDİ…

O denli Bir Geçer Vakit ki ile Farah’ın hayatı değişiyor aslında. Tiyatro eğitimi almasına karşın henüz geleceği ile ilgili karar vermeden, dizi tarihimizin en ikonik üretimlerinden O denli Bir Geçer Vakit ki’de rol alıyor ve artık resmen oyunculuk mesleği başlıyor. “Oyuncu olmasaydım ya müzisyen ya da mütercim olurdum” diyor. Tercüman kısmını yanlışsız okudunuz. Bu işi sevme sebebine bayıldım ve aslında Farah’la, müzik yazmaya merakıyla da çok ilgisi olduğunu düşünüyorum. “Metinleri çevirmek hem size çok şey öğretiyor hem de sizin de bir katkınız oluyor” diye ekliyor. Sözlerle, metinlerle çok ilgili… İkimiz de o sırada Ezhel’in son müziğini dinliyoruz, Allahından Bul…

Farah’ın farklı kökenlerinin (Babası Arap, annesi ise Boşnak kökenli. Farah Fransız ekolü eğitiminden geçmiş, üniversitede, İngiltere’de Fransızca ve tiyatro eğitimi almış) pek çok yansımasına şahit oldum fakat en çok güldüğüm set ortamında yeme içme ve idman yapma düzeninin nasıl devam ettiğini sorduğumda verdiği yanıttı. “Spor ister istemez aksıyor, badminton oynamayı çok özledim…” Kozmopolit kızımız, az evvel Allahından Bul’u söylerken artık badminton’dan bahsediyor… Mevlana’dan alıntılar kullanıyor sıkça. Çabalamaktan asla vazgeçme lakin bir şey olmuyorsa olmuyordur, bırak olmasın, gibi… Küçük şeylerle, tabiatla memnun olanlara hayran. Annesine mesela…

Çekim için yaklaşık iki gün geçirdiğimiz Kazdağları’nı nasıl bulduğunu soruyorum.

“Havası bile huzur veriyor beşere. Sahiden tabiatın bir modülü olduğumuzu hatırlatıyor oradaki atmosfer. Çok sevdim Kazdağları’nı. Birçok yerde telefonun çekmemesi bile insanı garip bir formda rahatlatıyor. Çekim bittiğinde orman zifiri karanlık olmuştu, uzun vakittir bu kadar karanlık görmemiştim, o kısacık vakit bile, kendini an’a bırakmak, kent gürültüsünden uzakta olmak bana çok güzel geldi.” Ormanların içinde 12 saatten fazla devam eden bir çekimin akabinde, gecenin bir yarısı sohbet ediyoruz. Benim gözlerim artık kapanıyor lakin o cin üzere, hem de orman cini… Seni tanımak güzeldi Farah, içimde bir his seni tanıyan herkesin hayatına saçındaki mavi üzere, capcanlı, dikkat cazip, muhalif bir renk kattığını söylüyor…

Fotoğraflar: Koray Birand
Moda Editörü: Aslı Asil
Saç: Burhan Çılgın
Makyaj: Ece Birsen
Moda Grubu Asistanları: Seda Desovalı, Munise Louise Sarıcaoğlu
Fotoğraf Asistanları: Barış Teksan, Mert Abedan, Soner Tunca
Prodüksiyon: art+ist