Çocukların ekran başında sağlıksız beslenmeleri obezite riskini artırıyor

Ondokuz Mayıs Üniversitesi (OMÜ) Tıp Fakültesi Toplumsal Pediatri Bilim Kolu Lideri Dr. Öğretim Üyesi Tuğba Ayçiçek Dinçer, çocukların ekran başında sıhhatsiz beslenmelerinin obezite riskini arttırdığını belirtti.

OMÜ’den, 4 Mart Dünya Obezite Günü nedeniyle yapılan yazılı açıklamada tabirlerine yer verilen Dinçer, çocukların ekran başında geçirdikleri vaktin arttığına işaret etti.

İnternetin hayatımıza girmesiyle hareketsiz ömrün da yaygınlaştığını bildiren Dinçer, “Ekran başında geçirilen vaktin artması, tercih edilen yiyeceklerin kalitesini düşürüyor. Ekran karşısında tercih ettiğimiz yiyecekler çoklukla yüksek yağ ve fazla şeker içeriyor. Ayrıyeten, mineral ve vitamin açısından yoksul besinler da tercih ediliyor. Bu nedenle çocuklar olumsuz beslenme alışkanlıkları ediniyorlar. Mümkün olduğunca çocukların ekran başında geçirdikleri vakti azaltılması gerekiyor. Ekranı bir kurtarıcı olarak görmemelisiniz, zira ekran önünde gerçek manada sağlıklı bir beslenme gerçekleşmiyor. Çocukların okul öncesinde sistemli ve sağlıklı beslenme alışkanlıkları kazanmalarını önemsiyoruz.” tabirlerini kullandı.

Ekrana bakma müddetinin iki yaştan sonra bir saatle sonlandırılması gerektiğinin altını çizen Dinçer, şöyle devam etti:

“Amerikan Pediatri Akademisi, 18-24 aydan evvel çocukların ekranla tanışmamasını öneriyor. İki yaş sonrası devirde çocuklar öz hünerlerini kazanırlar ve tek başına yemek yeme marifetleri gelişir. Çocuklar ekran karşısında obeziteye neden olabilecek besinleri tercih etmektedirler. Ekran, çocuğun dikkatini dağıtarak onu yemekten alıkoyabilir. Bu durumda çocuk yemeğe odaklanamaz ve ekrana hipnotize olabilir. Münasebetiyle önündeki yiyeceğin farkına varamaz. Bir öbür olumsuz tesir ise açlık ve tokluk hissinin etkilenmesidir. Çocuğun tüm ilgisi ekrana yönelik olduğunda tokluğun farkına varmayabilir, bu da obezite riskini artırabilir.”

Çocukların ebeveynlerini rol model aldığını vurgulayan Dinçer, şunları kaydetti:

“Burada ebeveynlere büyük bir sorumluluk düşüyor. Öncelikle ebeveynler olarak kendi alışkanlıklarımızı gözden geçirmemiz gerekiyor. Yemek esnasında öncelikle ekranın kapalı olması kıymetlidir. Şayet çocuk ekrana alışmışsa, onun alışkanlığını değiştirmek kolay olmayabilir, bu yüzden çabucak bırakmasını beklemek gerçekçi olmayabilir. Katı disiplin ve cezaların caydırıcı olmayabileceği unutulmamalıdır. Büyük değişiklikler yaparken çocuktan bir şey alınıyorsa, onun yerine bir alternatif sunulmalıdır. Benim teklifim, ebeveynlerin ve çocukların vakitlerinin kahır olmadığı durumlarda hoş aktivitelere yönelmeleri ve bu mevzuda çocukları teşvik etmeleridir. Olağan ki ekranı büsbütün kısıtlayamayız, lakin belli saatler ve sınırlamalar eşliğinde çocuğun ekranda sevdiği aktiviteleri yapmasına müsaade verebiliriz.”