Kitap sizi yeni bir kimlikle tanıştırıyor

Birinci yapıtınız yayınlandığında neler hissettiniz?

Kitabımın basılması, pandemiden ötürü bir mühlet ertelendi. Dağın tepesine çıkmaya 3-5 adım kala ayağınız kayıyor ve yuvarlanıyorsunuz. Zati muharririn birinci yapıtının yayınlanması kolay bir süreç değildir. Bir de buna pandemi kuralları eklenmesi benim için tam bir hayal kırıklığı oldu, zira sevincim ertelendi. Bu yüzden kitabı görmeden, elime almadan inanamadım. Yayınevim Postiga tarafından daima bilgilendirildim. Lakin içimde daima bir zıtlık olacakmış hissini taşıdım, tedirginlikle savaştım. O kadar ki kitabımın baskıya gittiğini kimseyle paylaşmadım; kitabı gördüğüm, elime aldığım ana kadar kimseye söylemedim. Bu yüzden sonrasında bir his patlaması oldu, ağlamaklı bir sevinçle dolaştım sokaklarda, kentte, beşerler ortasında. İnsan, eline kitabı aldığı andan itibaren yeni bir kimlik ile tanışıyor; muharrir, müelliflik. Sizin hayatınızı, hayata bakışınızı, toplumsal alakalarınızı bir yerde etkiyor. Benim için bir şok duygusuydu diyebilirim.

NE KADAR BEKLERSENİZ O KADAR SİZİN

Kitabınızı elinize alınca birinci olarak ne yaptınız?

Bir sevgiliye kavuşmak, bir evlada sarılmak, hasret gidermek üzereydi. Konuta getirdiğimde biraz ağladım, gözyaşı döktüm üzerinde. O vakit anladım ki bir şeyi ne kadar beklerseniz o kadar size ilişkin oluyor. O kadar sevgili oluyorsunuz, sarılıp koklaşıyorsunuz.

Birinci kitabınızı kime imzaladınız?

Oğlum Ali için imzaladım. Zira yazma süreci bende daima sancılı geçmiştir, suskunlaşırım, keyifsizleşirim. Tüm bu süreçlerde oğlum yanımdaydı, eh bana katlandı biraz, bana hakkı geçti. O yüzden birinci ona imzaladım. Ona daima minnettarım.

Yazmaya nasıl başladınız?

Yazmaya lise devrinde günlük tutarak başladım. Yazmak, genç kızlık dönemimde kendimle dertleşme, iç konuşma kıvamındaydı. Bir gün bir yakınımın günlüğümü okumasıyla kendimi çok makûs hissettiğim bir periyot yaşadım. Bir müddet yazmadım. Sonra kimi hislerimi öteki karakterler, kurgular, olaylar, vakitler, yerler içinde anlatmaya başladım. O vakit farkına varmasam da aslında birinci kurgu denemelerimi yapmaya başlamışım. Çanakkale’nin Yenice ilçesinde eğitim gördüğüm lisenin kütüphanesinde ve ilçe kütüphanesinden kitaplar alıp okurdum, kütüphanelerde ne varsa artık. Rus edebiyatı açısından kütüphaneler çok zengindi. Bu sayede Rus edebiyatıyla çok erken tanıştım. Üniversiteye giderken hikayeyi keşfettim. Yazdıklarımın hikaye denemeleri olduğunu fark ettim. Böylelikle hikayeleri inceledim ve bugüne geldim.

Gece mi yazarsınız, gündüz mü?

Her muharririn birtakım şartlanmışlıkları olduğuna inanırım. Zira şartlanmışlık, güzel bir konsantrasyon için araçtır. Saf kendiliktir yazmak, her şeyden soyutlanmaktır. Yazının içine sıkıntı girer fakat o deryaya kısmınca her şeyden vazgeçer ve her şeyi unuturum. Bu saf kendiliğe yalnızca Pazar akşamları saat 23:00’dan sonra erişebildim. Pazar saat 23:00’dan sonra artık Allah ne verdiyse yazdım.

Defter mi, bilgisayar mı?

Bilgisayarda yazıyorum. Zira kalemle yazarken elim niyetlerimin ve hislerimin suratına yetişemiyor. Kalem size her yerde yazma fırsatı az çok verir. Bilgisayarla yazmak biraz insanı sınırlıyor maalesef.

Kendine Dayanıyor İnsan

Kendine Dayanıyor İnsan

Gülden Kılıç

Postiga Yayınları

2020

176 sayfa