Çocuk istismarı konusunda ailelere ikazlarda bulunan Uzm. Klinik Psikolog Enise Öziç, “Çocuk birisine yaklaşmak, öpmek, sarılmak istemiyorsa …
Aksiyonlarını planlıyorlar
İstismarda bulunan kişilerin çoğunlukla tanıdık şahıslar olduğuna dikkat çeken Uzm. Klinik Psikolog Enise Öziç, “Çocukların cinsel istismarında faillerin yüzde 60-70’i akrabalar, öğretmenler, komşular, otorite figürleri üzere çocuğun bildiği ve güvendiği şahıslardır. Pedofilik bireyler planlayarak, çocuklara gözlemsiz biçimde yakın olabilecekleri bakıcılık, komşu, spor hocalığı ve servis sürücülüğü üzere mesleklere ve pozisyonlara yerleşirler. Çocuklara yakınlaşmak için evvelce çocuğun ve ailenin itimadını kazanacak davranışlarda bulunurlar. Pedofilik bireylerin aksiyonlarını gerçekleştirmek için tercih ettiği yer genelde çocuğun tanıdığı bildiği yerlerdir. Küçük çocuklar ve kız çocuklarının çoğunlukla kendi konutlarında ya da pedofilik bireyin meskeninde, ergenlerin ve erkek çocukların ise konut dışındaki yol kenarı, ağaçlıklar, okul, oteller üzere yerlerde cinsel istismara uğradıkları gösterilmiştir. Sanılanın bilakis çoklukla bu cinsel hareketler için sıkıntı kullanmadığı, tersine evvel suçsuz dokunma sonra uygunsuz dokunma, açık fotoğraflar gösterme üzere birçok fiziki manipülasyon ve duyarsızlaştırma metotlarını kullandıkları gösterilmiştir” şeklinde konuştu.
Aksiyonlarını nasıl planladıklarından bahseden Enise Öziç, “Pedofilikler ekseriyetle muhakkak planlar içinde mağdur çocuğun kimi özelliklerini kullanarak cinsel istismar aksiyonunu gerçekleştirmektedir. Mağdura yaklaşmakta kullandığı özellikler duygusal, ruhsal, fizikî yahut bunların bileşimi olabilmektedir. Saldırgan mağdur çocuklar hakkında bilgi toplayabilmekte, bu bilgileri mağdurun itimadını kazanmak ve onu denetim etmek için kullanabilmektedir. Pedofilikler interneti mağduru cinsel istismara hazırlamak için kullanabilmekte, mağdurun direncini azaltarak, cinsel bağlantıya geçme planı için onunla itimat ve kaygı temelli bir bağ geliştirmektedir. Pedofilikler bağ geliştirdikten sonra mağduru kolaylıkla ikna ederek bağlantıyı saklı tutmasını sağlamaktadırlar. Çocuklar kolay kolay inanç duydukları, basitçe kandırılabildikleri için istismara çok açıktırlar. İstismar eden kişi yakınları ya da akrabaları ise, kendilerine inanılmayacağı, sevdiklerinin gözünde kıymetlerini yitireceklerini düşündüklerinden, cinsel istismarı manaya ya da anlatma kapasiteleri şimdi gelişmemiş olduğundan çocuklar yaşadıkları istismar olayını anlatamazlar” tabirlerini kullandı.
Aileler neler yapmalı? Uzm. Klinik Psikolog Öziç, eğitim ve tedbire için, “Cinsel istismarı ortadan kaldırmanın en faal yolu oluşmasını önlemektir, buna yönelik programlar da geliştirilmektedir. Çocuklara yönelik bu programlar, muhtemel istismar durumlarını tanımalarını, uygun bir yolla reaksiyon göstermelerini ve bu türlü bir durumda güvendikleri bir erişkine olayı anlatmalarını hedeflemektedir. Toplumsal farkındalık epey önemlidir” bilgilerini verdi. Ailelerin yapması gerekenleri anlatan Uzm. Klinik Psikolog Öziç şunları söyledi: “Çocuğumuzun özel bölgeleri, yaşına uygun biçimde ona aktarılmalıdır. Uygun ve makus dokunuşun farkından bahsedilmelidir. Kendisini berbat, tuhaf, garip hissettiren her dokunuşun berbat dokunuş olabildiğini ve bu türlü bir his olduğunda kesinlikle aile olarak kendileriyle paylaşılması gerektiğini öğretilmelidir. Çocuk birisine yaklaşmak, öpmek, sarılmak istemiyorsa asla ısrar edilmemelidir, hayır dediğinde hürmet duyulmalıdır. Böylelikle hayır demeyi öğrenmesi ve uygulaması sağlanmalıdır. Birisinin ona ısrar etmesi durumunda kendisini korumak ismine çığlık atması, o ortamdan uzaklaşması ve güvendiği bir yakınının yanına koşması öğretilmelidir. Ne olursa olsun, ona güvendikleri ve onun yanında olunduğu açıklanmalıdır. Korkutarak, tehditle çocuğa eğitim verilmeye çalışılmamalıdır. Zira bu durum çocuğun istismara daha çok açık hale gelmesine neden olmaktadır. Hiçbir çocuğun bir daha bu tıp olayları yaşamamasını diliyorum.”