Araştırma: Sınıf atlamak demans riskini azaltıyor

Japonya’da yapılan araştırmaya nazaran, demansa yönelik en büyük hami etkiyi, düşük gelirli bir meskende doğan, çok az toplumsal takviyeye sahip lakin yaşadıkları müddet boyunca zenginlik ve toplumsal statü kazanan beşerler gördü.

Tersine, sosyoekonomik merdivenin alt basamağında sıkışıp kalanlar, daha yüksekten aşağıya hakikat inenler ve orta sınıf olarak kalanların demans geliştirme olasılıkları ise daha yüksek çıktı.

Bilim insanları, Journal of the American Medical Association Network Open’da yayınlanan makalede, sınıf atlamanın beyni gerilime karşı daha dirençli hale getirebileceğini ve bunun da demans için büyük bir risk faktörü olduğu düşünüldüğünü öne sürüyor.

Bunun nedeni, gerilimli durumun kişinin daha fazla öğrenmesini gerektirmesi, bunun da beynini çalıştırarak onu daha güçlü hale getirmesi ve yaşlandıkça meydana gelen değişikliklere daha güçlü hale getirmesi olabilir. 

Bir epidemiyolog ve Global Sıhhat Siyaseti Araştırma Enstitüsü’nün (iGHP) yöneticisi olan baş muharrir Hiroyasu Iso, bilim insanlarının uzun vakittir birisinin ne kadar çok toplumsal dayanağı varsa, demans geliştirme mümkünlüğünün o kadar düşük olduğunu bildiğini söyledi. 

Örneğin Fransa’da yapılan bir araştırma, yaşlılıkta yalnız kalan bireylerin demans geliştirme mümkünlüğünün güçlü bir toplumsal yaşama sahip olanlara nazaran yüzde 30 daha fazla olduğunu gösterdi.

TÜM DATALAR GÖZ ÖNÜNE ALINDI

Dr. Iso’nun çalışması, hangi faktörlerin daha sağlıklı ve daha uzun yaşamalarına yardımcı olduğunu belirlemek gayesiyle 2010-2016 yılları ortasında Japonya’da 65 yaş ve üzeri yaklaşık 200 bin kişinin ömür şartlarını izleyen Japonya Gerontolojik Kıymetlendirme Çalışması’ndan (JAGES) elde edilen dataları kullandı. 

İnsanları ortalama gelirlerine, eğitim seviyelerine ve beyan ettikleri toplumsal ömürlerine nazaran farklı kategorilere ayırdılar.  

En düşük gelir yılda ortalama 7.217 dolar yahut daha az, en yüksek gelir ise 38.690 dolardı.

Merdivenin alt sıralarında yer alan şahıslar çoklukla zayıftı, yalnız yaşama olasılıkları daha yüksekti, akıl hastalığından muzdarip olma olasılıkları daha yüksekti ve ileri derece kazanma olasılıkları daha düşüktü. 

Araştırmacının en alt kademesi ayrıyeten konutta daha az toplumsal dayanağa sahip olduklarını, yakınlarda daha az arkadaşa sahip olduklarını ve kırsal bölgede yaşama olasılıklarının daha yüksek olduğunu hissettiklerini bildirdi. 

En yüksek sosyoekonomik kümelerde daha eğitimli, idman yapma mümkünlüğü daha yüksek, toplumsallaşma mümkünlüğü daha yüksek olan ve daha kentsel alanlarda yaşayan beşerler vardı. Ayrıyeten konutta toplumsal dayanak aldıklarını ve yakın arkadaşlarının olduğunu hissettiklerini bildirdiler. 

Dolayısıyla toplumsal tırmanıcılar, düşük gelirli bir ortamda doğan ve erken yaşta çok az eğitim alan, lakin kendilerini daha varlıklı bir aileye dönüştüren bireylerdi.