‘Beklenen Şarkı’nın ilginç öyküsü

“Cahide Sonku: Şöhretten Sefalete.” Ses mecmuasının yıpranmış sayfalarında, ömrü bu başlıkla özetlenen Cahide Sonku, 41. İstanbul Sinema Festivali’nde bu akşam gösterilecek “Beklenen Şarkı” sinemasının imalcisi, başrol oyuncusu ve üç direktöründen biriydi. Zeki Müren’in ise birinci sinemasıydı. İki başrol oyuncusunun ömrünü etkileyen sinema, Sonku ile Müren ortasında dava konusu da olacaktı. 26 Kasım 1966 tarihli Ses mecmuasında, “E. T. Olcayto” imzasıyla yer alan yazıda; gazeteci, senarist Enis İstek Olcayto, onun ömrünü, “Türkiye’de bugüne kadar hiçbir tiyatro ve sinema oyuncusu Cahide Sonku kadar şöhret ve servetin şahikasına çıkamamış, ancak yeniden hiçbir ünlü yıldız, onun kadar sefalet ve yokluk çukuruna aniden inmemiştir” diye özetler.

Peçetelere yazılan anılar

Müellif, eleştirmen, gazeteci Agâh Özgüç de içkiye düşkünlüğü ileri etapta olan 18 Mart 1981’de vefatından evvel Cahide Sonku ile müdavimi olduğu meyhanelerde yaptığı sohbetleri, 2007 yılında, “Cahide Sonku-Peçete Kâğıtlarındaki Anılar” ismiyle kitaplaştırır. Cahide Sonku, “Beklenen Şarkı”nın çekim hikayesini, “alkollü bir gecede” anlatır. O sıralar Peride Celal’in “Yıldız Tepe” isimli kitabını sinemaya aktarmak için çalışılırken, Sonku’nun milyoner kocası İhsan Doruk, ondan Zeki Müren’e başrol vermesini ister. Buna şaşıran Cahide Sonku’nun Zeki Müren ile sinema yapmak aklından bile geçmemektedir. Uzun süren tartışmalardan ve sonu gelmeyen ısrar sonucu Sadık Şendil’in “Beklenen Şarkı” yapıtını önermesi üzerine muahede sağlanır. Şöyle sürdürüyor Sonku: “Zeki Müren’in oynamasını da kabul ediyorum. Ve reklamlara başlıyoruz. “Beklenen Şarkı” bir buçuk milyon üzere hiç düşünmediğimiz büyük bir hasılat getiriyor. Zeki Müren ise ikinci sinema için sözleşme yapmaya yanaşmıyor. Boş kâğıt imzalıyor yalnızca. Neyse sinemanın tam ortasına geldik, Zeki Müren, ‘İki yüz bin lira isterim, yoksa sineması bırakırım’ diyor. Meğer biz, sinemaya başlamadan evvel 25 bin lira diye konuşmuşuz. Ben de ‘Bırak oğlum, tamam. Biz senden para kazanmak istemiyoruz’ diyorum. ‘Beş kuruş bile vermem’ deyip işi kesiyorum. Sinema setinde Zeki Müren’in bu davranışı üzerine yirmi beş imza topladık. Ve kâğıtları mahkemeye sunmak üzere kasaya koyduk. Sinemanın de kimi sahnelerini değiştirdik. Sinema bittikten sonra Zeki ile mahkemelik olduk. O günlerde de çocuğumu doğurmuşum. Ve ben mahkemeye gitmedim. Sonunda Zeki Müren,
200 bin lirayı benden çatır çatır aldı.”

Burada Agâh Özgüç devreye giriyor ve Zeki Müren’in, olayla ilgili, Nokta mecmuasından Ayda Özlü Çevik’e anlattıklarını aktarıyor: “O sinemada rol icabı Sami Ayanoğlu gazinocudur. Melahat İçli beni, ‘Bu sesle neden bu sıkıntıyı çekiyorsun? Gel benim çalıştığım yerde oku’ diyerek gazinocuya götürür. Ve benim elimden boş pulun üzerine imza attırırlar. Sinemadaki adım da Zeki Müren. Ben boş pulun üzerini imzalarken kamera çalışıyor. Natürel sinema çeviriyoruz. Bayan bu kâğıdı saklıyor. Bunu bilenler ölmedi. Mesela avukat Buran Hanım. Sinema bitti, bayan tehdit ediyor. ‘İkinci sineması de bana yapacaksın, yoksa doldururum boş pulun üstünü.’ Halbuki ne pulu? Ben imzamı rol icabı atmışım. O hâlâ ‘Üstünü doldururum, sana da on sinema çektiririm’ dedi. Hiç aklınıza gelir mi? Bir sinemada rol icabı attığınız imza, şantaj olarak karşınıza çıksın.”

Agâh Özgüç de Sonku’nun kendisine meyhanede anlattıklarıyla bu açıklamanın çeliştiğine işaret ediyor.

Sonku Film’de yangın

E. T. Olcayto’nun yazdığına nazaran ise Sonku, güçlü kocası İhsan Doruk’tan ayrıldıktan iki yıl sonra Sonku Sinema deposunda çıkan yangında öbür sinemalarla bir arada “Beklenen Şarkı”da mahvolur. Sinemalar sigortasızdır. “O günden sonra tepeye çıkışın düşüşü başladı” diyor Olcayto.

Agâh Özgüç, “Beklenen Şarkı”nın televizyonda yayınlanması üzerine Cahide Sonku’nun yakınmasını da aktarıyor: “Beklenen Müzik, birkaç yıl evvel TV ekranlarında gösterilmişti. Ve Sonku, sahibi olduğu sinemasının, TV’deki gösterisiyle ilgili olarak şöyle diyordu: ‘Benim sinemamı televizyona kim sattı, anlamıyorum. Elbette sinemanın sahibi benim. Ankara Ticaret Odası’nda kaydım var. Büyük Bayram Sokağı’ndaki depo yangınında bu sinemam kül oldu. Sinemanın bir kopyası sanki Haydi Yaman’da mıydı? Fakat Haydi Yaman sağ değil ki! Öldü o… ‘İşte Cahide Sonku, yıllardan beri başına takılan bu sıkıntıyı bir türlü çözememişti. Ve daima olarak yakınıyordu bu bahiste. Sinemanın sahibi olması nedeniyle Cahide’ye bir ‘telif hakkı’ ödenmesi gerekirdi elbette. ‘Ne olur bu durumu TRT’den öğrenin. Bu sineması kim sattı ve parayı kim aldı?’ diyordu ısrarla. Ne var ki sanatçı, bu gerçeği öğrenemeden göçüp gidecekti.”