Billie Eilish alışık olduğumuz pop starlara benzemiyor, husus akıl sıhhatine geldiğinde her vakit verdiği dürüst yanıtlar ile dünyayı şaşırtıyor …
Billie Eilish alışık olduğumuz pop starlara benzemiyor, husus akıl sıhhatine geldiğinde her vakit verdiği dürüst yanıtlar ile dünyayı şaşırtıyor. Rolling Stone'un kapağı olan genç yıldız dergiye verdiği röportajda, ünün hayatını nasıl etkilediğini, duygusal zorluklarını ve neden müziğinin bu kadar insan tarafından sevildiğini açıkladı.
17 yaşındaki Billie, 13 yaşında kalçasını sakatlaması nedeniyle dans etmeyi bırakmak zorunda kalmasının akabinde depresyona girdiğini ve bununla hakikaten uğraş etmek zorunda kaldığını söyledi. “Depresyonumun o vakit başladığını düşünüyorum. Beni içinden çıkamadığım bir karadeliğe sürükledi. Kendime ziyan verdiğim bir devirden de geçtim lakin bu hususa girmeyelim. Buradaki ana fikir acı çekmeyi hakettiğimi düşünmemdi” dedi.
Müzikçinin bu güç periyotları tam da “Ocean Eyes” müziği ile ünlendiği devir ile çakıştı. Bu, genç yıldızı sürreal bir ikileme sürükledi: duygusal olarak acı çekmek ve büyük bir müzikal muvaffakiyet. Eilish, “Herkes 14 yaşındaki Billie Eilish'i düşündüğünde yalnızca düzgün şeyler yaşadı zannediyorlar. Ama benim hatırladığım tek şey ne kadar berbat olduğum. Büsbütün perişandım ve başım çok karışıktı. 13 yaşımdan 16 yaşıma kadar nitekim çok zordu benim için” dedi.
Billie bir müddettir depresif hissetmediğini ama eski anılarının hala müziğine yansıdığını söyledi. Müzikleriyle kendini ilişkilendiren insanları, anılarının bir yansıması olarak gören Billie, “Konserlerimde bazen kollarında izler olan kızlar görüyorum ve bu kalbimi paramparça yapıyor. Benim kollarımda artık izler yok zira bu çok uzun vakit önceydi. Bir birçoklarına 'kendinize düzgün davranın' dedim zira nasıl hissettiklerini biliyorum. Ben de onlar gibiydim” dedi.
Şöhret ona öteki sıhhat sorunları getirdi. Genç yıldız turneye çıkmadan evvel pek çok panik atak krizi geçirmiş. “Tekrar konuttan ayrılacak olmayı kabullenemedim. Sonsuz bir belirsizlik üzere geldi. Bir sonu olacak üzere gelmedi. Aslında bu biraz yanlışsız, turnedeyken nitekim de bir son yok. Şahane bir işim var biliyorum. Hakikaten biliyorum ve minnettarım. Mesleğim nedeniyle yapabildiğim şeyler hakikaten inanılmaz. Ancak işim, hiç kendimi bırakmama müsaade vermiyor. Bir yere gidip ağlayamıyorum, bağırıp sinirlenemiyorum zira çalışmam lazım. Terapiye gitmek çok yardımcı oluyor. Arkadaşlarımla vakit geçirmek, cet binmek ve elimden geldiğimce kendime vakit ayırmak makûs hissettiğimde bana en uygun gelen şeyler. Bayağı uzun bir müddettir depresif hissetmedim ve bu mükemmel bir şey! 17. yaşım büyük ihtimalle hayatımda geçirdiğim en güzel yıldı. 17'yi sevdim” dedi.