Türkiye’nin uygunluk eli Kızılay, doğal afetler başta olmak üzere sıkıntı durumda kalan bütün insanlara yardımda bulunuyor. Ülkenin farklı …
Türkiye’nin uygunluk eli Kızılay, doğal afetler başta olmak üzere sıkıntı durumda kalan bütün insanlara yardımda bulunuyor. Ülkenin farklı noktalarındaki gereksinim sahiplerine ulaşmada en büyük yardımcı ise gönüllüler. Türk Kızılay gönüllüleri maddi ve manevi yardımların yanı sıra kan bağışı yoluyla yeterlilik yapmanın birçok yolunu deniyorlar. Dünya Gönüllüler Günü haftasında kelamı onlara bıraktık ve üç Türk Kızılay gönüllüsünün öyküsünü dinledik.
YENİ BİR HAYAT BULDUM
Çocukların hastalanıp çaresiz kalmasına dayanamayan Vedat Günaydın, trombosit bağışçısı olarak elinden geleni yapıyor. Altı yıl evvel Ankara’daki bir hastane kapısında duyduğu şu cümleyle harekete geçiyor: “Ateş düştüğü yeri yakar, oğlum kanser hastası, kana gereksinimi var.” O gün ilerdeki hayatını etkileyecek bir karar verir Günaydın ve çocuklara daha fazla yardımcı olabilmek için tüm hayatını düzenler. 130 kilo olan Vedat Günaydın, trombosit verebilmek için beslenme sistemini değiştirerek iki yılda 45 kilo veriyor.
CANIMIZDAN BİRİNİ KAYBETMEK GEREKMİYOR
“20 sene daha kan bağışı yapabilirsem memnun olurum” diyen Günaydın, şunları anlatıyor: “Spor salonuna yazıldım, doğal beslenmeye başladım. Kandaki trombosit ölçüsü ile bağış müddetiniz ortasında bir istikrar var. Trombosit 250 bine yükseldiği vakit yeni doğmuş bir bebek için çift ünite aferez alınabiliyor. Bu da beni daha çok cezbetti, dedim ki ‘niye bir beşere daha yararlı olmayayım.’ Kandaki trombosit sayımı nasıl yükseltebilmek için sakatat, yeşil mercimek, papaya üzere besinler tüketiyordum. Hastalara, çocuklara kan vermek isterken, yeni bir hayat buldum, can kazandım. Benim etrafımda, ailemde kanser hastası yok fakat Kızılay’da bu hastaları her gün görüyorum. Bağış yapmak, benim için bir sorumluluk, yaşama gayem. Etrafımdakileri de kan vermeye teşvik ediyorum. Bunu gönülden yapmak gerekiyor, can verdiğimizi bilmek gerekiyor. Hayatla yaşam ortasında gelip gidenlerin bize ne kadar muhtaçlığı olduğunu unutmamak gerekiyor. Kan vermek için canımızdan birini kaybetmek gerekmiyor. Lütfen kalbinizde, vicdanınızda kan vermek için bir nebze olsun istek varsa, kanserli bir çocuğun gözlerinin içine bakın. Diğer hiçbir şey yapmanıza gerek yok.”
GÖZLERİM YAŞLI ÇALIŞTIM
Nurten Baysal yakın vakitte yaşanan İzmir depremindeki afet çalışmalarında vazife aldı. Kızılay’ın kurduğu aşevinde istekli aşçılık yapan Baysal, tatlı bir yorgunlukla geçen günlerden sonra afet çalışmalarının hangi kurallarda yapıldığına şahit oldu. Yirmi gün boyunca sabahtan akşama kadar yemek yaptı. Birlik beraberlik hissiyle gereksinim sahiplerine yardım etmenin yorgunluğunu, yüzlerdeki tebessümün giderdiğini söylüyor. Yardımlaşmanın, insanlığı yine ayağa kaldırma fırsatı olduğuna değinen Baysal, “Evi yıkılan, okulu yıkılan, yemek alan taraf da olabilirdim, bunun şuuruyla karşılık beklemeden vazife aldım. Birden fazla vakit mutfakta gözlerim yaşlı çalışıyordum. İnşallah bu türlü şeyler bir daha yaşanmaz lakin yaşanacak rastgele bir aksilikte da neler yapabileceğimi biliyorum artık” diyor.
MEKTUPLAR AĞLATIYOR
Dünyada karşılığı olmayan hislerle uygunluk yapıldığını anlatan Nurten Baysal, şöyle devam ediyor: “Bir tebessüm, bir teşekkürle ne kadar harikulâde bir iş yaptığınızı fark ediyorsunuz. Mektuplar geliyor ağlıyorsunuz, beşerler geliyor gülüyorsunuz. Size acının içindeki memnunluğu, hayata tutunmaya çalışmanın uğraşını gösteriyorlar. Bu duyguyu tattıktan sonra bir daha bırakmam mümkün değil.”
Her şey Van zelzelesiyle başladı
