DEVA Partisi Genel Başkan Yardımcısı ve Kurucu Üyesi Ali Rıza Babaoğlan İstifasının Sebeplerini Anlattı

Ben teşekkür ederim. İstifa kararımı paylaştığım 19 Temmuz 2021 tarihinden bu yana bana ulaşan birçok canlı yayın talebi oldu. Olumlu dönüş yapmadım, yapmayı da düşünmüyordum. Ancak geçen bir aylık müddette birçok farklı yerden bana kadar ulaşan “Amerika’ya yerleşeceği için siyaseti bıraktı” yahut “iktidar baskısından korkarak kaçtı” üzere istifa sürecime yönelik kaynağını bilemediğim gerçek dışı birtakım bilgilendirmeler yapıldığını öğrenince asıl nedenlere değinmem elzem oldu. Bu nedenle de bağımsız medya ismine uzun müddettir önemli işler yaptığına inandığım Onedio’nun röportaj talebini kabul ederek, sizin aracılığınızla kendi bakış açımı ülkemizin bugünü olan gençlerimiz başta olmak üzere tüm vatandaşlarımıza aktarmak istedim. 

Neden istifa ettiniz?

Ben gençlerimiz “iktidardan korkmasın, çekinmesin ve yurt dışına da yerleşmesin” diye siyasette vazife almayı tercih etmiştim. Bu nedenle de Türkiye tarihinde siyaset yapmanın en güç olduğu periyotlardan birisinde mevcut yanlışları düzeltme dileğiyle elimi taşın altına koydum ve yeni kurulmakta olan bir partideki en kritik misyonlardan birisini aldım. Gelinen noktada ise artık bu durumu devam ettirmeye gerek duymadığım için istifa ettim. Zira süreç birçok hususta inancımı kaybetmeme neden olacak biçimde ilerledi. Ancak bunları tam anlatabilmem için, siyasete neden girdiğimi de aktarmam daha yeterli olacaktır. Böylelikle ne ummuştum ve nelerle karşılaştım bunun mukayesesi daha kolay yapılabilir.

Yani istifanızda tek bir neden yok, neden siyasete girmiştiniz?

Altında daima birlikte yaşamakta olduğumuz ana çatının gün geçtikçe daha da zayıfladığını ve bunu güçlendirip güzelleştirebilmek için benim de farklı ülkelerde elde ettiğim tecrübeler sonucu yapabileceklerim olduğunu düşünüyordum. Bu manada bugüne kadar birçok üniversitede öğrenci arkadaşlarımla bir ortaya gelerek konuşmalar yapmış, onlara daha yeterli bir gelecek vizyonunu teknoloji başta olmak üzere farklı çerçevelerden anlatmaya çalışmıştım. Partinin kuruluşundan evvelki periyotta de bilhassa gençlerimizden başlayarak tüm vatandaşlarımıza ulaşabilmek için dijital parti yapısını önceleyen stratejik kimi çalışmalara katkı sundum, öncülük ettim. Akabinde yeni kurulmakta olan ve merkeze hitap ettiğini düşündüğüm bu yapı için bir adım daha öne çıkarak bana sunulan Kurucu Üyelik teklifini kabul ettim. Sonrasında Genel Merkez İdare Şurası Üyesi ve Halkla Bağlardan Sorumlu Genel Lider Yardımcısı oldum. Bu vazifelerimi 29 Aralık 2020’de yapılan Büyük Kongre’nin akabinde da devam ettirerek istifa ettiğim 19 Temmuz 2021 gününe kadar tamamı Pandemi kurallarında geçen müddette en uygun formda yapmak için tüm takımımla birlikte ihtimam gösterdim. Yeni kurulan bir partideki Halkla Bağlantılar vazifesinin Pandemi kurallarında ne kadar zorluklar içerdiğini sizler de kestirim edebilirsiniz. 

Sahiden sıkıntı olmalı, pandemi periyodunda Halkla Bağlar faaliyetlerini nasıl yürüttünüz?

Pandemi şartlarına karşın yaklaşık 1,5 yıllık müddetin tamamında yasakların kalktığı her anda ben ve grubum alandaydık. Büyük kongre öncesinde 60 günde 43 Vilayet Kongresi yapıldı ve tamamında yalnızca ben ve bizim grubumuz vardı. Her bir ile en az bir gün öncesinden giderek etkin bir çalışma yürüttük. Ayrıyeten istekli vatandaşlarımız üzerinden kurduğumuz sistem epey verimliydi. “Gönüllü” kavramını yalnızca seçim devri öncesinde hatırlanan değil, her vakit sürecin etkin içerisinde yer alan tesirli bir yapıya dönüştürdük. Her gün yüzlerce davet alan Davet Merkezi yapısını alt yapı ve yazılımlar dahil sıfırdan kurduk ve büsbütün istekli gençlerimizle sıfıra yakın maliyetle çalıştırdık bir yıldan uzun müddet. Dijital parti algısını oturtup kuruluş öncesi ve sonrasında birçok farklı proje gerçekleştirdik, çok ziyaret edilen mikro-internet siteleri kurduk. Twitter, Facebook, Google üzere kurumların dünyadaki en yeterli örneklerini uyguladık. Sahiden sıkıntı oldu ancak dönüp gerime baktığımda, iş üretip her kısımdan vatandaşımıza gerek dijital ortamda gerekse de alanda birebir dokunduğumuzu net olarak görebiliyorum. Bu durumun sonucu olarak da teşkilat tarafından tanınan ve yaptığı işlerden dolayı de takviye gören birisi oldum. Ayrıldığımı açıkladığımda büyük bir kederle karşılandı. Teşkilatlardaki birçok çalışma arkadaşım misyona geri dönmemi talep etti. Toplumsal medyada kampanya başlatanlar oldu. Bu sevgiye layık olabildiysem ne keyifli.

Nedeni neydi pekala ayrılmanızın?

Ayrıldığım bir partinin genel liderini amaç alarak rastgele bir açıklama yapmam yanlışsız olmaz. Bu, benim stilime da uygun değil. Ali Beyefendi ile parti kuruluşu öncesindeki devirlerle birlikte 2,5 yılı aşkın mühlet çalışma imkânımız oldu. Kendisine hürmetim var. Parti’de de 1,5 yıla yakın çok etkin bir vazife müddeti geçirdim. Tüm bu süreçlerde ise birçok şeye şahit oldum. Misyon aldığım periyotta yapılan işler ve açıklamalarla ne yazık ki merkez parti savından süratle uzaklaşıldığını gördüm. Bunun da partiyi tüm Türkiye’ye hitap edemeyen, giderek daha da dar bir alana yönelten sonuçlarını birebir yaşadık. Bu mevzular ve bahislerin gerisinde yatan asıl nedenler beni düşünmeye itti.

Nasıl yani, neden merkeze hitap edilemedi?

Ben kendi yaşadıklarım üzerinden mevzuyu aktarabilirim yalnızca. Okuyan vatandaşlarımız benim söylediklerimi, bundan evvelki ve sonraki süreçlerle birlikte bir bütün olarak değerlendirecektir. Ona nazaran de karar verecektir eminim. Birtakım süreçlerin olmaması için içeride önemli çaba verdik, düzelttiklerimiz de oldu. Birçoklarını da ne yazık ki düzeltemedik, kimileri ise zati vatandaşlarımızın gözleri önünde gerçekleşti. Bana nazaran merkez parti tamamı demokrat kimlikli insanlardan oluşan yapıdır. Uçlarda bulunan şahısları bir ortaya getirmek bir yapıyı “merkez parti” yapmaz, yapamaz. Uçlardakiler giderek daima daha fazlasını ister. Takımımla birlikte ben de bu durumun halkla bağlar manasında yaşattığı problemleri her gün yönetmekle meşguldüm, misyon müddetim bu manada çok sıkıntı geçti.

Ne üzere örnekler yaşadınız?

Bana nazaran Türkiye’nin merkezinde Alevi, Sünni, Kürt, Türk, Laz, Çerkez üzere birçok farklı halde kendisini tanımlayan, özünde samimi ve vatanını seven insanlarımız var. Bugün altında birlikte yaşadığımız çatıyı, tüm farklılıklarına karşın bir olup oluşturmayı başarmış şahıslardan bahsediyorum. 1923 yılında birlikte kurduğumuz Cumhuriyet’imizin mimarları bu beşerler. Biz de şu anda onların çocukları ve torunları ile bir ortada yaşıyoruz. Kendi ana çatılarını müdafaayı başaramayan ülkelerin düştükleri durumları da yanı başımızdakilerden başlayarak canlı olarak görmekteyiz. Bu nedenle ana çatının korunması benim için merkezin en kıymetli vurgusu olmalı. Vakit zaman bu çatı sarsılabilir; toparlarız, su akıtabilir; onarırız. Lakin delinirse sorun yaşarız. Son Afganistan sürecinin bile ana çatıyı koruyabilmenin ehemmiyetini yeterli gösterdiğini düşünüyorum. Bu nedenlerle benim en çok değer verdiğim kavram vatanseverliktir. 

Örnekleri vermediniz.

Benim için hususun özü merkez tarifiyle ne anladığınızla direkt ilgili. Ortaya bir durum tespiti koymak için paylaştım. Gördüğüm ana sorun muhakkak bir kümenin, hedefli biçimde toplumu kutuplaştırmaya itecek çeşitte telaffuzları sistemli olarak ve daima “özgürlük” ve “demokrasi” kisvesi altına sığınarak yapmalarıydı.

Bir gün bir uca, bir gün öteki uca savrulup anlık popülizm uğruna farklı noktalara gidip gelen ve merkezi odaklayan parti yapısına hiç uymayan telaffuzlardan bahsediyorum. Vakitle bu şahısları tanıdıkça bu yapılanların şuurlu ve sistemli bir hareket olduğuna kanaat getirdim. Yeni kurulan bir partide oluşan boşlukları ve ekseriyetle de uygun niyeti kullanarak, kendi fikir dünyalarını bağlantı yapısı üzerinden parti fikri haline getirme çalışması yaptılar. Dikkatli baktığınızda yapmaya çalıştıklarını net olarak görüyorsunuz esasen. Bu da parti duruşuna ve algısına çok ziyan verdi.

Tam anlayamadım.

Yani şöyle düşünün. Fransa’da yayımlanan haftalık mizah mecmuası Charlie Hebdo’nun “Peygamber efendimize hakaret manasına gelen ve kabul etmemiz mümkün olmayan karikatürü” konusunda mecmuayı ve karikatürleri savunup, sonra da Pir Said’i “şehit” olarak nitelendirip rahmetle anabilmek mümkün müdür? Her ikisini de yapanların tıpkı bireyler olduğunu bir an düşündüğünüzde ne hissediyorsunuz? Bunu niyet dünyaları dengeli şahıslar yapabilir mi?

Yahut evlilik dışı bağlantıların kıymetli ve makul olduğunu söyleyen bir kişiyi, tekrar LGBT+ konusunu en uç formda savunan yorumlarından sonra Pir Said anarken gördüğünüzde siz ne düşünürsünüz? Ben burada hususlara ters yahut taraf olmadan; yaşanan karışık durumlar daha net anlaşabilsin diye bu örnekleri söylüyorum.

Evet Pir Said sıkıntısı Doğu bölgemizde insanlarımızın önemsediği bir mevzu. Ama benim gördüğüm problem bunu yapanların emelli ve popülist bir yaklaşımla bir mühlet evvel farklı uçtaki bahisleri savunurken, öteki gün bunun tam aykırısını yapıyor olmalarıydı. Yani samimi değillerdi ve muhakkak ki net bir maksatları vardı. 

Samimi olmadıklarını nereden biliyorsunuz ki?

Şayet samimi olsalardı 96 yıl evvel ölmüş birisini yalnızca bu yıl anmak akıllarına gelmezdi zira. Twitter’in hoş yanı tüm dataları açıktır, ortadadır. Geriye dönüp hepsine bakılabilir. Geçtiğimiz yıl tıpkı tarihlerde de bu parti vardı ve bu bireyler yeniden misyondaydı. Ama ne geçen sene ne de daha evvelki yıllarda bu bireylerin Pir Said üzerine anma yaptıkları bir Twitter bildirisini dahi göremezsiniz. Muhtemelen seneye de unutacaklardır. Zira hedef o değil.

Şayet bu şahısların samimi olduğunu kabul ediyorsak, tıpkı vakitte başlarının da çok karışmış olduğunu da kabul etmeliyiz ki bu garip durumları ünite olarak açıklayabilelim vatandaşlarımıza. Siyasi açıdan iki durum da birbirinden daha makus. 81 vilayette teşkilatı olan bir yapı için oy verecek vatandaşlarımızdan evvel, teşkilatlara bile bunları açıklayabilmek mümkün olmadı.

Geçmişte kalan ve bugün çözmemizin çok güç olduğu ayrıştırıcı hususları her fırsatta popülist bir formda gündeme getirmek yerine Pandemi koşulları altında önemli geçim problemi yaşayan ve yarın ne yiyeceğinin kederinde olan, her geçen gün meseleleri daha da büyüyen vatandaşlarımızın problemlerini nasıl çözeriz diye sokağa çıkıp vatandaşlarımızla görüşselerdi aslında bu kadar uç noktalara gelinmezdi. Makul bir küme Twitter üzerinden siyaset yaparak daima geçmişten intikam almaya çalıştı ve partiyi giderek merkezden de uzaklaştırdı. Bir türlü günümüze odaklanılmadı.

Hayır, bunları bir sorun yumağını göstermek için söylemiştim. Kurucusu ve lideri kaçak ve hala aranmakta olan Genç Siviller isimli kümenin üyeleri ve onlarla temaslı şahıslar her geçen gün değişik uç işlere imza attılar. Çok reaksiyon çeken bahisler sonrasında da birçok kez talep etmeme karşın rastgele bir disiplin süreci de başlatılmadı. Parti disiplini demek, ihraç etmek demek değildir. İkaz, kınama üzere ön evreleri da vardır. Bunlardan birisi bile yapılsa, bir çizgi çekilebilirdi. Hiçbiri yapılmadı. Vakitle da bu bireylerin kimi eller tarafından açıkça korunduğu algısı parti içinde oturdu. Sonrasında vilayet teşkilatlarıyla birlikte sayıları giderek fazlalaştı ve kamuoyunun da bildiği birçok olumsuz husus yaşandı. Yapılanları açıklamak dengeli beşerler için mümkün değildi. Bu kaideler altında da merkeze hitap ettiği söylenen partide Halkla Alakalar faaliyeti yürütmek giderek daha da zorlaştı ve imkânsız hale geldi. 

Burada mevzu yalnızca Twitter üzerinden verilen bildiriler değil. Bir fikir ve yaklaşım biçimini ortaya net olarak koymak için halkımıza yansıyan yüz olan Twitter üzerinden örnekler vererek aktarmaya çalıştım. Kritik olan bu niyet yapısının parti içindeki aktiviteleriydi.

Ne üzere daha farklı örnekler oldu mesela?

Tabi 1,5 yılda birçok mevzuya bilfiil şahit oldum. Basına yansıyan ve yansımayan birçok bahis oldu, ben birinci aklıma gelenleri belirtiyorum. Mesela beni etkileyen bahislerden birisi İzmir’imizin düşman işgalinden kurtuluşuna yönelik anma süreciyle ilgiliydi. Birçok sefer söylememe karşın bu değerli günü yani 9 Eylül’ü, 280 karakterlik bir Twitter iletisiyle bile resmi hesaplardan paylaşım yaparak anamadık. Bunun şuurlu olarak yapılmasını önleyen ilgili ünite yöneticilerinin 24 Nisan 1915 olaylarıyla ilgili Amerika’nın aldığı ve ülkemiz için kabul edilemez son konumu açıkça destekleyen iletileri da hala kendi hesaplarında durmakta. Bunu niyet özgürlüğüyle açıklayamazsınız, bu nokta en azından merkez tarifinden bir epey uzaktadır ve açıkça düşmanlıktır.

Genel Liderin paylaştığı iletinin akabinde bile, açıkça tam aykırısı tarafta Ermeni sıkıntısında Türkiye’nin karşısında yer alan telaffuzlarını belirten üst seviye yöneticiler oldu. Burada hamaseti nereden alarak bunu yapabildiler, bilemiyorum. Bunu ne vatanseverlikle ne parti disipliniyle ne de diğer rastgele bir şeyle açıklayabilirsiniz. Söyledik, hiçbir şey yapılmadı.

Tekrar aklıma gelen Türkiye’de en az 20 milyon vatandaşımızı ilgilendiren eğitim bahsimizin en değerli birleşeni olan öğretmenlerimize atfedilmiş 24 Kasım Öğretmenler Günü için bile bir kutlama iletisini yeniden Twitter üzerinden girdiremedik mesela. Çok değişiktir. Birçok sefer söylememize karşın parti yahut Genel Lider hesabından bir içerik çıkamadı. Neden pekala? Burada da temel tasanın “Baş Öğretmen Atatürk” vurgusu olduğunu parti içinde birçok kişi net olarak biliyor. Twitter’ın hesap bilgileri açıktır, söylediklerimin hepsi geriye bakılarak görülebilir. 

Twitter üzerinden bile oynanan bu kolay oyunlar aslında alınan durumu ve durumu net olarak ortaya koymak için kâfi. Merkezi hedeflediğini söyleyen partinin Halkla Münasebetler Lideri olarak teşkilatlar tarafından bu üzere bahisler bana sorulduğunda karşılık veremez hale geldim.

Telaffuzlara değil de aksiyonlara baktığınızda aslında birçok şey açıkça görünür her vakit. Bu durum siyasette de böyledir, ticarette de. Merkez’de yer aldığı söylenen bir partinin bana nazaran bu türlü bir sorunu olmaması gerekir. Yalnızca son iki “23 Nisan” sürecine yakından baktığınızda bile Mustafa Kemal Atatürk konusunda önemli sorunlar yaşandığı görülmekteydi. 

Birinci 23 Nisan kutlamasında Atatürk’ün “unutulması” büyük reaksiyon oluşturmuştu, ikincide ne oldu?

Türkiye Cumhuriyeti’nin Kurucusu, ülkemizin birinci Cumhurbaşkanı Mustafa Kemal Atatürk 23 Nisan kutlanırken unutulabilecek birisi mi? Siz unutmak istemezseniz, kim size nasıl unutturabilir? O gün atılan 3. iletide bir görüntü yayınlanacakmış, orada Atatürk’ün ismi geçecekmiş bu türlü açıklandı. Daha birinci cümlelerde bu değerli bayramı bize armağan eden Ulu Önder’e bir atıf yapmak güç muydu? Bu türlü bir savunma olur mu? Büsbütün uç görüşleri olan emelli bireylerin işleri, herkes biliyor!

Bu yıl yaşanan durum ise çok daha vahimdi. Dikkatli izleyiciler, Atatürk’e suikast planladığını itiraf ederek 14 Temmuz 1926’da idam edilen Ziya Hurşit’in isminin birinci meclisimizin merdivenlerinde anıldığını görecektir. O günkü konuşmada beş altı vekil ismi sayılıp anılırken bu kişinin ismi da okundu ve hepimiz donup kaldık. Birinci meclisimizdeki 378 mebustan anacak öteki insan mı kalmadı? Tamamı şuurlu yapılan bu şekil işler sonucunda partiye inanmış, önemli emek ve imkân harcamış dürüst bireyler bunları sorguladığında onlara ilgili takım ziyan vermeye çalıştı.

Pekala söylediğiniz tüm bu bahislerin gerçek nedeni neydi?

Açıkçası sebebini ben de bilmiyorum. Anlayabilmiş de değilim hala maalesef. Merkezi hedeflediğini söyleyen bir partinin; Türkiye’nin kurucu bedelleriyle, ulu lider Atatürk ile İzmir’in kurtuluşu ile ne sorunu olabilir nitekim bilemiyorum. 

Bu üslup durumların tek açıklaması geçmiş yaraları kaşıyarak siyasette yer elde etmeye çalışmaktır. Geçmiş ile uğraşarak oradaki farklılıklardan bugün konum elde etmeye çalışan bu popülist ve siyasi derinliği olmayan şahısların yanlış işleri birçok kez uyarmamıza karşın düzeltilmedi. 

Bu mantıkla örneğin Avrupa Birliği hiç var olamazdı. Kurucu üyelerin geçmişte birbirine yaptıkları ortada. Geçmişe değil, bugünkü meselelere ve gelecekte bu meseleleri nasıl yaşamayız diye düşünüp, bunlara odaklanarak günümüzün en kıymetli çekim merkezlerden birisini yıllar evvel oluşturdular. Dünyanın farklı ülkelerinden beşerler bir formda oraya ulaşmaya, orada yaşamaya çalışıyor şu anda. Bunu geçmişi unutarak değil, günümüze odaklanmayı başararak yaptılar. Zira bundan sonra kaybedilmemesi gereken günler ve hayatlar var.

Yahut günümüzden daha yeni bir örnek vermem gerekirse geçmişte kalmış bir husus olan “andımız” gündemi, geçtiğimiz aylarda tekrar oluştuğunda bundan olumlu yarar sağlanabilirdi. 

Toplumsal medyada başlayarak sonrasında klasik medyada da bir anda büyük bir mevzu haline gelen “andımız” gündemi üzerinden daha evvel andı kaldıran AKP hükümetiyle; her ortamda geri gelmesi gerektiğini savunan ve şu anki Cumhur ittifakı ortağı durumunda olan MHP’nin, mevcut kutuplaşmış ortamda bu mevzuyu nasıl tartışacaklarını yönlendirebilmek kafiydi aslında. Siyasi akıl bunu yapabilmektir. Sonrasında ise oluşan telaffuz tutarsızlıklarına ayna tutulabilirdi. 

Lakin bu kümenin bir öteki üyesi vatandaşlarımıza açıkça “andımızı okumak hayvani bir ihtiyaçtır” üzere telaffuzlar kullanıp, o güne kadar bir sefer bile andımızı okumuş her bireye direkt “hayvan” demiş oldu. Bu anlık oluşan gündem içinde bile bu gereksiz tavrın sonuçlarıyla ünite olarak günlerce uğraşmak durumunda kaldık. 

Siz neden bu bahislere taraf oldunuz?

Ben bahislerin doğal olarak bir tarafıyım, misyonum buydu. Merkezi hedefleyen bir partide Halkla Alakalar ünitesini en hakikat biçimde çalıştırabilmek ve yönetebilmek için gerekenler neyse ben onları yaptım aslında. Evet en kolay olanı hiçbir reaksiyon vermeyip, şahsî siyasi istikbalim için bu yanlışları görmezden gelmekti. Bu türlü yapıp susan bireyler de var aslında. Rahatsız olup daha düşük tonda ses çıkaran birkaç kişi de mevcut. Lakin bu benim üretime uygun değil, hiçbir vakit da olmadı. Ben misyonumu hakkıyla yapmaya çalıştım. Sonuç ortada.

Vatandaşlarımızın günümüzdeki sıkıntılarına odaklanarak ortak gelecek gayesi üzerinde çalışmak yerine geçmiş bahisleri kaşıyarak buradan yer edinmeye çalışanlar, süreci iç ayrışmaya götürüp kendileri üzere olmayanları düşmanlaştırmayı hedeflediler. 

Bu bahislerde teşkilatımızın ve tabi ki vatandaşlarımızın reaksiyonlarını direk yaşayan birisi olarak; bu tip popülist telaffuzların partiye ziyan verdiğini birçok alanda söylemem sonucu, planları açığa çıkan bu bireyler sonraları beni “Kürt Düşmanı” diyerek amaç haline getirmeye çalıştı. 

Birçok kez bu bahisleri içeride konuştum, en üste taşıdım. Başkanlık Kurulu’nda açtım ve çözülmesini bekledim. Bu bireyleri partiye sokarak bundan güç elde etmeye çalışanlar ise bu hususlarda daima sessiz kaldılar. Ben konuşmaya devam ettikçe ya toplantı odasını terk ettiler ya da Whatsapp kümelerinde “hata yapmışız, özür dileriz, isterseniz partiden ayrılalım” stilinde bildiriler atanları korudular. Lakin “hata olduğunu” kabul etmek durumunda kaldıkları bu olayları da tekrar tekrar yapmaya nedense devam ettiler.

Bu sefer farklı örneklerle devam eden bu hususları ve partiye verdiği ziyanı Genel Merkez İdare Kurulu’nda lisana getirdim. En sonunda hiçbir tahlil olmayınca da toplumsal medyada Pir Said konusu üzerinden “sokağa çıkıp vatandaşımızın sıkıntılarıyla ve bugünkü gündemiyle ilgilenin” diyerek reaksiyon gösterdim. Bu şekil savrulmalarla ilgili merkez bir partinin durması gereken nokta konusunda benim yaptığım bu ikazlar “Kürt Düşmanlığı” yaftasıyla etkisizleştirilmeye çalışıldı.

Bunun üzerine yakışıksız ve kabul edilemez kimi işlerine karşın hala açıkça korunan, bu kümenin da yönlendirdiği bir Vilayet Lideri kendi vilayet idaresine bildiri göndererek toplumsal medyada bana direk hakaret ettirdi. Hatta FETÖ’cü olduğumu tez etmeye kadar bile götürdü bu işi. Bu durumu da direk yazışmaları içeren dokümanlarla birlikte ilgili bireylere sundum. Aslında daha evvel yaptığı ahlaksız işlerin dokümanları de ilgili bireylerde mevcuttu. Yeniden de disiplin süreci dahil hiçbir şey yapılmadı. Bu kişi bile hala misyonunda mesela. 

Neden “Kürt Düşmanı” noktasına getirilmeye çalışıldınız?

Ne yazık ki günümüzde en kolay yaftalama noktalarından birisi bu zira. Projelerinizle yahut ortaya koyduğunuz fikirlerle birisinin haklılığını engelleyemiyor yahut onu durduramıyorsanız; evvel FETÖ’cü, sonra da o cu, bu cu v.b. üzere tanımlamaların gerisine sığınmak artık bir moda. 

Ama bana yöneltilen bu iftira süreci başarılı olamadı zira nasıl biri olduğum teşkilat içinde de memleketim Mersin’de de âlâ biliniyor. Aslen Mersinliyim, fakat devlet memuru olan ailemin birinci misyon yeri olduğu için Diyarbakır’da doğdum, bölgeyi biliyorum. Parti içerisinde kendi isteğimle seçerek vazife verdiğim iki lider yardımcımın birisi Ağrılı, başkasıysa Hakkâriliydi. Dışarıdan yaptığım atamalarda ise Bingöl’den ve Bitlis’ten iki şahsa Ünite Koordinatörlüğü misyonu vermiştim ve bu bireyler çok yeterli işler yaptılar. 

Zira ben insanlara doğdukları yer ve etnik kimlikleri üzerinden bakan birisi hiç olmadım. Daha evvel söylediğim üzere siyasetçilerin ne söylediğine değil de ne yaptığına bakarsanız nasıl bir kişi olduklarını basitçe anlayabilirsiniz. Ben birlikte çalıştığım herkesin yaptığı işi uygun yapıp yapmadığına bakarım. İşini yeterli yapan kimse ona misyon verdim, daima birlikte Halkla Bağlar misyonunu de ben bırakana kadar muvaffakiyetle yürüttük. Benim kendi şirketimde birçok kişi çalışıyor, kim nereli, nere doğumlu bilmiyorum bile. 

Sorun aslında hiçbir vakit Kürt vatandaşlarımızla alakalı olmadı. Sorun kendilerini “Kürt vatandaşlarımızın haklarının savunucusu” olarak ilan etmiş, gerçekte hiçbir samimi siyasi bilgi ve donanımı olmadan bu işe soyunmuş kelamda mevzunun uzmanı bireylerde. Bu bireylerin çok değil birkaç yıl geriye gidip Twitter bildirilerini okuduğunuzda birebir bahislerde söyledikleri değişik şeyleri görebilirsiniz.

Siz Kürt Problemiyle ilgili ne düşünüyorsunuz?

Türkiye’de Kürt vatandaşlarımızın meseleleri var. Altına imza koyduğum parti programı da zati buna yönelik tahliller içeriyordu. Samimi formda Türkler ile Kürtler oturur konuşursa tahlile en çok bu türlü yaklaşılabilir. Tahlil de sağlanabilir. Fakat birinci kural samimi olmaktır. 

Aksi durumda ortaya “Kürt haklarını savunduğunu” söyleyip, ancak aslında onları tam temsil etmeyen her gün farklı uçlara savrulup duran şahıslar çıkar. Bu şekil şahıslar de bir gün sevecen görünmek için Pir Said’i anarlar, bir öbür gün ise Peygamber efendimize hakaret eden karikatürü destekleyip gerçek yüzlerini ortaya çıkarırlar. Yahut üstte saydığım onlarca mevzu üzere örnek zati maskeleri düşürür. Bunlar daima böyledir, artık anlamak gerekiyor. 

Misal formda ülkemizde ne yazık ki Alevi vatandaşlarımızın da önemli problemleri var, Çerkes vatandaşlarımızın da sıkıntıları var. Farklı kümelere eşit aralıkta olunursa fakat o vakit tam merkezde olunabilir. Problemleri da lakin samimi formda oturup konuşursak çözebiliriz. Başka türlü bu problemlerden güç elde etmeye çalışanlar, meseleleri çözmezler. Yalnızca kullanırlar.

Benim hem Diyarbakır hem de Mersin’den ötürü birçok yakın Kürt arkadaşım var. Ana lisan olarak Kurmancî konuşan arkadaşlarım var. Kürt Alevisi olan yakın tanıdıklarım var. Zaza olan ve sıkça görüştüğüm birçok okul arkadaşım var. Onların da birçoklarının bu süreçleri konuştuğumuzda daima benim üzere düşündüklerini ve gelinen noktadan rahatsız olduklarını gördüm. Dışarıdan bile partiyi izleyenler durumu açıkça görüyordu aslında.

Size toplumsal medyada Pir Said’i anlatan kitap armağan edenler olduğunu gördük.

Eğitim hayatı içerisinde bugüne kadar bir formda andımızı okuyan tüm vatandaşlarımıza “her gün andımızı okuyarak hayvani gereksinimlerini tatmin edenler” diyen birebir kişi, tekrar popülizmin pençesinden kurtulamayıp Pir Said konusu sonrası “oku da öğren” diye birkaç kitap göndermiş bana. Bu mevzuyu ben de birinci gördüğümde tam anlayamadım açıkçası, birkaç sefer da bildirisini okudum hatta tam anlayabilmek için. Değişiktir bir Genel Lider Yardımcısına karşı gönderdiği bu Twitter iletisini, partinin idare şurasında olup açıkça beğenenler bile olmuştu.

Bu kişi de o malum kümenin mensubu. Kitaplar hiç elime geçmedi, gönderdi mi nitekim onu da bilmiyorum. Ama ben o devri Uğur Mumcu’nun kitabından zati okumuştum, biliyorum.  İnsanlar hayatta ne yaptıkları ve aslında kim olduklarıyla anılırlar. Geri kalan hayatında bu kelam üzerinden anılacak olmasına çok üzülüyorum kendisinin.

Karşılık vermeye de gerek görmedim, zira yanıt vermeye değecek birisi yahut bir bahis değil. Benden bir karşılık alıp oradan popülizme devam etmeyi amaçlıyordu aşikâr ki. Bu şekil anlık şöhret peşinde koşan, sonra da bir anda yok olan şahısları gördükçe siyasetin zorluklarını daha güzel anlıyorum.

İstifa duyurunuzda 12 Nisan’da da istifa ettiğinizi lakin kabul edilmediğini belirtmiştiniz. 19 Temmuz’da ayrıldığınızda da bir toplumsal medya kampanyası başlatılıp partiye dönmeniz için çok sayıda paylaşımlar ve Twitter yorumları yapıldı. Nasıl değerlendiriyorsunuz?

Ünitesi yönettiğim 16 aylık mühlet boyunca sistemli olarak her ay faaliyet raporları çıkaracak halde tüm sürecimizi şeffaf yönettik, Genel Merkez İdare Heyeti’ne her ay bu raporları sunduk. Bunun akabinde 9 Mart 2021 tarihinde de yani parti kuruluşu üzerinden bir yıl geçtiğinde bir yıllık faaliyet raporumuzu ve karşılaşılan zorlukları içeren ayrıntılı bir tahlil hazırladık. Bunu da Genel Başkan’a şahsen sunarak tahliller bekledim. Ama ilettiğim sıkıntıların giderek daha da derinleştiğini gördüğüm için 12 Nisan’da sessizce istifamı verdim. İstifa mektubumda birçok sorunu ilerleyen çizgileriyle tekrar ayrıntılıca belirtmiştim. Kabul edilmedi. Sonrasında yaşanan daha da artan dozdaki problemlerin akabinde 19 Temmuz’da bu sefer tüm resmi süreçleri tamamlayıp istifamı kendim açıkladım. Kararımın akabinde arayan, ileti atan ve partiye geri dönmem için toplumsal medyada çalışma başlatanlar oldu. Bu vesileyle kendilerine ilgileri ve dayanakları için çok teşekkür ediyorum. Beni onore ettiler lakin ben hepsine tek tek dönüş yaparak net bir biçimde bu türlü bir fikrim olmadığını ilettim. Bu biçimde duruma kayıtsız kalmayıp ilgi gösteren ve bana sevgi beslediğini ileten tüm teşkilat çalışma arkadaşlarımla parti vesilesiyle yolum kesiştiği için kendimi şanslı görüyorum. 

Bardağı dolduran hususlar muhakkak oldu, bardağı taşıran ne oldu 19 Temmuz sürecinde?

Ben mevzulara bardağın dolu yahut boş kısmından değil de en baştan bu yana inandığım bedel ve unsurlara uygun olup olmaması istikametinden bakıyorum. Ancak son ve tesirli bir olay da oldu tabi ki.

Türkiye’nin en büyük televizyon kanallarından birisindeki bir tartışma programı için birkaç kez canlı yayına katılmam tarafında davetin geldiğini ve bilgim dışında kendilerine “sahada olduğum söylenerek” katılımımın engellendiğini öğrenmem son süreçte kararımı çok kolaylaştırdı. Bu durumu ilgililere ileterek çabucak istifa sürecini başlattım.

Haklıyken daha da mağdur edilmiştim. Açıkça palavra söylenen bu türlü bir ortamda da rastgele bir formda bulunmaya artık gerek yoktu. Daima palavra söyleyen dünyaları küçük bireylere ne anlatabilirsiniz? Küçük olsun benim olsun diyen şahıslar daima bunlar. Küçük olursa, sizin olsa ne olacak ki? Bu stil küçük mevzularda bile palavra söyleyenler için sahiden üzgünüm, siyaseti çok yanlış anlamışlar.

Pekala tüm bu olanları nasıl değerlendiriyorsunuz?

Daha kolay anlaşılabilmesi için futbol üzerinden örnek vereyim. Biliyorsunuz futbolda sahanın iki kısmı vardır ve gaye karşı kaleye gol atmaktır. Sahanın birinci kısmını yani kendi tarafınızı parti içi mevzular ve problemler, başka kısmını de vatandaşımızın hususları ve meseleleri üzere düşünelim. 

Şayet bir parti vatandaşın mevzularının olduğu alana geçerek orada uygun ataklar yaparsa gol atar ve öne geçer. Şayet bu manada bir tahlil üretemiyorsa, giderek kendi alanına kapanır. Vakit zaman da gol yer. Bazen topu kendi alanında çevirirken kendi kalesine bile gol atabilir. 

Gelinen son nokta büsbütün kendi kalesine gol atan bir sürece dönüşmüştü. Karşı kaleye gol atması gerekirken, sokağa bile çıkmayıp yalnızca Twitter üzerinde siyaset yapan ve kendi kalesine gol atan bu bireyler de belirliydi. Sıkıntıları söylediğimizde disipline bile gönderilmeyi bırakın açıkça korundular, hatta terfi ettirildiler. 

Süreç içerisinde durup değerlendirmeler yaptığımda daima muhakkak bireyler nedeniyle kuruluş tezinden süratle uzaklaşıldığını görüyordum. Değiştirmek için de çok uğraş ettim lakin işe yaramadı. Geldiğimiz noktada içeride önemli çaba vermiş, söylediği her şeyi net bilgilere dayandırmış ve bunların vakitle doğruluğu ortaya çıkmış bir kişi olarak, içim çok rahat. 

DEVA Partisi sizce siyasi yelpazenin neresine hitap ediyor?

Bana nazaran durum net lakin bu soruyu partinin mevcut yöneticilerine sormak daha hakikat olacaktır. Benim şu an bir şey söylemem pek gerçek olmaz. Merkez bir parti olamadığını açıkça söyleyebilirim yalnızca. Parti kuruluşunda Genel Merkez organlarında yer alıp sonrasında ayrılan şahısların geçmişlerine ve profillerine bakıldığında hangi siyasi görüşe sahip şahısların ayrıldığı açıkça fark edilebilir. Parti konumlaması vakitle daha net görünecektir.

İstifanız ailenizde ve memleketiniz Mersin başta olmak üzere genelde nasıl karşılandı?

Eşim bana aldığım tüm kritik kararlarda her vakit dayanak oldu, güç verdi. Birçok bahse da esasen hâkim olduğu için verdiğim karara gelene kadarki süreci çok düzgün anladı, kendisine teşekkür ediyorum. Ailem ise harcadığım ağır vakit ve verdiğim tüm emekler için biraz üzüldü bu durumda fakat yaşadıklarımı tabi çok yeterli bilmiyorlardı, görüşüp biraz anlatınca anladılar.  

Mersin’de ise hem iş dünyasından hem de vatandaşlardan bana ulaşan birçok kişi oldu, takviyelerini belirten de vardı. Mersin’de de geri dönmem için imza toplayanlar ve genel merkeze kadar gidenler oldu. Türkiye’nin birçok yerinden istifamı kabul etmediklerini ileterek dönmemi talep eden teşkilat mensuplarımıza, dilim döndüğünce ve ayrıntılara da çok girmeden durumu aktarmaya çalıştım. Ancak ben bir şey söylemedikçe gelinen noktada yapılan maksatlı yanlış bilgilendirmeler nedeniyle bir açıklama yapmam elzem oldu.

16 aylık bu faal süreç altmıştan fazla vilayetimize ve o vilayetlerimizin ilçelerine gitmeme, birçok vilayet ve ilçede çok bedelli beşerler tanımama, hoş arkadaşlıklar edinmeme vesile oldu. Sık sık görüştüğüm çok yakın dostlarım oldu. O nedenle kendimi şanslı görüyorum.

Siyasete devam etmeyi düşünüyor musunuz?

Bunu tam da düşünemedim açıkçası. Bir partinin en üst kademesinde, parti öncesi süreçleri de katarsanız 2,5 yıl üzere önemli mühlet inanarak yürüdüğüm bir yol var. Gördüğüm ve büsbütün demokrat çizgide olan herkesin mutabık kaldığı emelli işler sonrası oluşan ve sık tekrarlanan kusurları ve bunların tahlil sistemlerini yüksek sesle lisana getirdim. Dinlenmedi, çözmek istenmedi ve bu bireyler açıkça korundu. Hatta üstte da söylediğim üzere terfiler ettirildi. 

Ben ise kendi doğrularımı ve prensiplerimi tercih ettim. Zira siyasete kendime yer edinmek için girmedim. O denli olsa istifa etmez, hiç ses çıkarmaz, misyona de rahatlıkla devam ederdim.

Yaşanan son olaylara ve nedenlerine ayrıntılı bakıldığında önümüzdeki periyodu epey karışık ve farklı sonuçlara hamile olabilecek bir çizgide görüyorum. Yeni bir dünya sistemi kurulmakta ve bunun tesiriyle değişen hem lokal hem de küresel politik yaklaşımlar var. Gençler ise her ülkede daha etkin formda siyasete girmekte. Siyasete girmeyi tercih etmeyen lakin izleyen gençlerin de umudu siyasetin yenilenmesi üzerine. Bunu bana ulaşan taleplerden de açıkça görebiliyorum.

Ben ise şu an 35 yaşındayım. Yaşadıklarım sonucu da önemli tecrübeler elde ettim. Söylendiği üzere Amerika’ya falan da yerleşmiyorum. Bundan sonrasında siyasete devam etmenin artılarını ve eksilerini kıymetlendirerek ona nazaran hareket edeceğim.