Yozgat’ın Boğazlıyan ilçesinden çocukları Rabia (8), Yusuf (6) ve Medine (1) ile birlikte Muş’un Malazgirt ilçesine gelen 9 aylık gebe Güler ve …
İlçede okul öncesi öğretmenliği yapan Sibel Kaplan, ailenin durumunu meslektaşları ve hayırsever vatandaşlarla paylaştı. Atlı ailesinin yataktan halıya, televizyondan çamaşır makinesine kadar tüm gereksinimleri kısa müddette karşılandı.
Evlenip Yozgat’ın Boğazlıyan ilçesine gelin gittiğini belirten Güler Atlı (27), burada kayınpederi ile birlikte yaşamaya başladığını, vakitle da problemler yaşamaya başladıklarını söyledi.
‘ŞİMDİ TEK ÜZÜNTÜP, RABİA’NIN DUDAĞINDA ÇIKAN KİTLE’
Kayınpederi tarafından dışarı atıldıklarını öne süren Güler Atlı, “”Bir ay evvel buraya geldik. Başımızı sokacak bir konut bulduk. Fakat hiçbir eşyamız yoktu. Çocuklarımla birlikte betonda yatıp, kalkıyorduk. Kaymakamlık ve belediye bize besin yardımında bulunuyordu. Ben de buraya geldikten kısa bir müddet sonra doğum yaptım ve kızımın ismini Meryem koyduk. Artık 4 çocuğumuz oldu. Eşimin köyde çoban olarak çalışmasına çok sevindim. Çocuklarımın bu haline çok üzülüyordum. Onların hiçbir cürmü yok. Bizim yüzümüzden bu hayata ortak oldular. Sibel öğretmenin kapımızı çalması ile hayatımız değişti. Tencerelerde yemek pişiriyor, sıcak yatakta uyuyoruz. Artık tek üzüldüğüm şey büyük kızım Rabia’nın dudağında çıkan büyük bir kitle var. Her geçen gün büyüyor. Arkadaşlar alay eder, diye okula gitmiyor. Yetkilerin bu bahiste bana yardımcı olmasını istiyorum. Bizim hastaneye gidip, bunu yaptıracak ne imkanımız ne gücümüz ne de bilgimiz var” dedi.
Atlı ailesinin yaşantısını toplumsal medyada öğrendikten sonra meskenlerini ziyarete gittiğini söyleyen Sibel Kaplan (30), 4 yıldır memleketindeki bir okulda öğretmenlik yaptığını belirterek, şunları söyledi:
“Sosyal medyada ailenin dramına şahit oldum. Konutlarına gidip yaşadıkları ortamı gözlerimle gördüm. Konuttan çıkar çıkmaz iş arkadaşlarım, yakınlarım ve hayırsever şahısları aradım. Kısa müddette ailenin eksiklerini giderdik. Onları memnun edebildiysek ne keyifli bize. Yeterlilik paylaştıkça çoğalır. Bölgemizde bu üzere aile çok. Elimden geldiğince herkese yardım etmeye çalışıyorum. Yetemediğim durumda farklı kentlerdeki arkadaşlarımla irtibata geçiyorum. Sağ olsun onlar da hoş yardımlarını bizden esirgemiyorlar. Sağ olsun devletimizde elinden geldiğince yardım yapmakta fakat bizlerde elimizi taşın altına koymalıyız.”