‘Kurduğum cennet cehenneme döndü’

Cihat Aslan – Antalya’nın Manavgat ilçesinde 12 gün evvel başlayan orman yangınları sona ererken orman ve canlı hayatı büyük ziyan gördü. Yangın gerisinde büyük bir enkaz bırakırken, yangının geçtiği yerler artık savaş bölgesini andırıyor. Yangınların bitmesi ve soğutma çalışmalarının akabinde ortaya çıkan manzaralar, olayın vehametini gösteriyor. Alevin esir aldığı ve yıktığı yerlerden biri de Ulukapı Köyü Çaltılıbük mevkiinde yer alan, 70 dönüm üzerine şurası Hazal Tunalı Çiftliği oldu. Çiftliğin kapısından girildiğinde kaygı sinemasını andıran imgeler, yangının şiddetini en uygun halde anlatıyor. İki başka bölgeden gelen yangının ortasında kalan çiftliğin sahibi, iş insanı, müteahhit Mahmut Tunalı, yangını ve sonrasını Milliyet’e anlattı:

‘MERMİ ÜZERE ATIYORDU’

“Yangın sabahı saat 04.00’te köyden bir çalışanım telefon açtı. ‘Anons yapılıyor, köyü boşaltın’ diyorlar. Ben de doğal giyindim, geldim. Geldikten sonra söylenilen yangına bir baktım, ‘1-2 güne buraya gelmez’ dedim. Saat 05.20’de çiftliğe döndüm. Şıhlar Köyü’nün doruğunda bir anda alev aldı. İki farklı yerden yangın çıkmaya başladı. Çabucak hayvanların bulunduğu ahırların kapılarını açtım, kaçıp kurtulabilsinler diye. Yangının bize atladığını gördüğümüz üzere kaçmaya başladık. Ben otomobilime, çalışanım motoruna bindi, terk ettik. 15-20 dakikada doğudan bir başladı, batıya yanlışsız atladı, gitti. Kozalaklar mermi üzere atıyordu. Güç kaçtık, rüzgar da vardı. Gerime baktığımda alev alev geliyordu. Her yer ağaç, mevsim de kuruydu, anında zati tutuşuyordu. Bir alev kitlesi üzerimize geliyordu. Dumanlar, alevleri artık durdurulamayacak derecede görünce kaçtık. Yoksa terk eder miyim, bu kadar emek çektiğim bir yeri.”

‘EVLER HÂLÂ YANIYOR’

“Yangın bittikten tahminen 45 dakika sonra çiftliğe geri geldiğimde her yerin küle döndüğünü gördüm. Meskenlerin içi hâlâ yanıyordu. Ne yanarken ne yandıktan sonra, bugüne kadar bir tek arazöz, vazifeli yangın ile ilgili kimse gelmedi. Birkaç yere telefon açtım, karşılık veren olmadı. O dakika itfaiye olsa da gerçi iş işten geçmişti. Lakin en azından sahipsiz olmadığımızı bilirdik. Hayvanlarımız da şu an neredeler bilemiyoruz. Koyunlarımız ve keçilerimiz kaçamamış, onlar yandı. Bu kadar yıkım varken bir konteyner bile verilmedi. İkametgahım Antalya’da görünüyormuş. Doğrudur. Buraya PTT gelmiyor. Şirketlerim var, o yüzden ikametgahım Antalya’da lakin ben yıllardır buradayım, burada yaşıyorum.”

‘ÖLÜ BİR KENT GİBİ’

“Çiftliğimizde meyve ağaçlarından, dünyanın dört bir yanından getirilmiş bitkilere, çeşitli hayvanlarımız vardı. 40-50 yıldır biriktirdiğim antikalarım, koleksiyonlarım, eşyalarım hepsi yandı kül oldu. Buraları bu yaşlarım için yapmıştım. Çok çalıştım. O da yandı, kül oldu. 50 yıllık birikimim yandı diye de çok üzüldüm. Lakin ne yapalım. Yapacak bir şey de olmadı. Burası 1996’da kurulan bir yerdi. Çok seçkin, cüce keçilerimiz, Alman koyunları, tavus kuşları, tavuklar, hindiler.. Örnek bir yerdi. Bir daha yapamayız herhalde. Çok büyük masraflarla yapıldı. Gördüğünüz üzere her yer kömür üzere. Allah beterinden saklasın diyeceğim fakat daha beteri var mı, bilemiyorum. Yangından evvel çiftliğin bitkileri, hayvanları her şeyi içinde kıymeti 3.5 milyon dolardı. Artık ise pahası 1 milyon dolara indi. O vakit yemyeşildi, harika bir yerdi. Şu an yalnızca bir meyyit kent. Bu kadar hoş doğayı, toprağı, hayvanları, bitkileri bugünler için yaptım. Gezdikçe gördükçe kahroluyorum.”

‘HER KARESİNDE EMEĞİM VAR’

“Bir haftadır çiftliğe gidip geliyorum, çektiğim acıyı görüyorsunuz. Her temelinde her karesinde emeğim var (Ağlıyor). Hepsi heba oldu. Gelip burada seyrediyoruz. Tahminen birtakım bitkiler kurtulur diye sulama yapıyoruz. Bir terlik, bir şortla, tişört bu türlü çıktım. Evraklarım, her şeyim gitti. Yani gideni tanım edemem. İnsanın çocukluktan anıları, anıları hepsi vardır. Burada sel olur tahminen, ırmak kenarıdır diye meskenleri, ahırları yükseğe yaptım. Fakat yangını hiç düşünmemiştim. Bütün bitkilerin hepsini kendi ellerimle diktim. Bu halde görmek istemezdim. Her tarafım orman, önüm ırmak. Huzurlu, memnun yaşayan bir insandım. Kendi cennetimi kurmuştum lakin cehennem oldu. İki mesken, iki misafirhane, iki personel konutu, ahırlar, binlerce liralık piyano, gramafonlar, dikiş makineleri, 2. Dünya Savaşı’ndan kalma BMW marka motor, beş tane Chopper motor, mescid ve içindeki el yazmaları, yapay şelale, 1950’lerin depo mobilyaları, yağlı boya tabloları, yedi tane sera, kıymetli çiçekler, özel mavi bodur palmiyeler, bakır tencereler, antikalar, konut eşyaları, her şey yok oldu gitti.”

Mustafa Tunalı yangından evvel çiftliğin bitkileri, hayvanları, eşyalarıyla bedelinin 3.5 milyon dolar olduğunu söyledi.

‘İmar sorunu var’

“Binalar ağır hasarlı olduğu için yıkacaklar. Yapıp yapmayacakları belirli değil. ‘İskan, imar, yapı kullanma evrakı istiyoruz’ diyorlar. Ben müteahhitim. 1996 yılında burası mücavir alan bile değildi. Ben binaları 1996’da yaptım. Burası bir tarım yeri, yüzde beş imar hakkı var. Köylerde imar mı var. Artık ya imar, iskan olacak ya da imar barışından faydalanmış olacaksınız. Yani ‘Yapmayacağız’ diyorlar. ‘O vakit yıkmayın’ dedim. Yıllarca bu ülkede işler yaptım. Vergi verdim. Bunlarla karşılaşmak istemezdim. Ne yapacağımı ben de bilmiyorum. Bütün bitkilerin envanterini ziraat mühendisi arkadaşım çıkarmıştı. Binaların eski hallerinin fotoğraflarını çıkardım. İlgili yerlere vereceğim. Yapacak öbür bir şeyim yok.”

YARIN: MOTOR İÇİN DÖNDÜ, ALEVLERDEN SON ANDA KAÇTI