Milyonlarca çalışanı ilgilendiriyor! Yargıtay’dan avans kararı

Çalıştığı işyerinden avans talebinde bulunan personel, ‘hayır’ karşılığı alınca istifa etti. Haklarını alamayınca İş Mahkemesi’nin yolunu tutan emekçi, kıdem tazminatı ve ihbar tazminatı alacaklarının tahsilini talep etti.

Davalı işveren davanın reddini istedi. Mahkeme; deliller ve uzman raporuna dayanılarak ihbar tazminatı talebinin reddine, kıdem tazminatı talebinin kabulüne karar verdi. Kararı hem davacı hem de davalı temyiz edince devreye Yargıtay 9. Hukuk Dairesi girdi. Emsal nitelikte bir karara imza atan Daire, avans tartışmalarına yeni bir boyut kazandırdı.

HER İSTEDİĞİNDE AVANS ALAMAZ

Kararda şöyle denildi: “Davacının avans talebi karşılanmayınca iş akdini feshettiği anlaşılmakta olup mahkemenin buna ait kabulü yerindedir. Mahkemece patronun geçerli bir neden göstermeden davacının avans talebini karşılamaması davacı bakımından haklı fesih nedeni kabul edilerek kıdem tazminatı talebi karar altına alınmıştır. Lakin 4857 sayılı İş Kanunu’nun çalışanın haklı nedenle derhal fesih hakkını düzenleyen 24. unsurunda patronun emekçiye avans vermemesi formunda bir sebep bulunmamaktadır. Taraflar ortasında patronun davacıya her istediğinde avans vereceğine yönelik bir kontrat de mevcut değildir. Bu nedenlerle personel tarafından yapılan fesih haklı nedene dayanmadığından kıdem tazminatı talebinin reddi yerine yasal olmayan münasebet ile kabulü kusurludur. Mahkeme kararının bozulmasına oy birliği ile karar verildi.”

YARGITAY’DAN HAFTALIK MÜSAADE KARARI

Öte yandan özel bir şirkette çalışan emekçi, işten çıkarılınca İş Mahkemesi’nin yolunu tuttu. Davacı emekçi, davalı şirkete ilişkin yurtiçi ve yurtdışı projelerinde çalıştığını, haftanın yedi günü 08.00-22.00/23.00 saatleri ortası ve dini bayramların birinci günü hariç tüm genel tatillerde çalıştığını, davalı işverence iş mukavelesinin haksız olarak feshedilmesine karşın personellik haklarının ödenmediğini belirterek bir kısım personellik alacaklarının davalıdan tahsilini talep etti.

İTİRAZI REDDETTİ

Davalı şirket avukatı ise davacının şirketin farklı inşaat projelerinde vazife aldığını, projelerin tamamlanması ile iş kontratının de sona erdiğini, brüt fiyat hesaplamasında yurt dışında çalışan personel olduğu dikkate alınması gerektiğini, emsal fiyat araştırmasına gerek olmadığını öne sürdü. İş mukavelesinde fiyatının belirlendiğini, buna nazaran bordrolar düzenlendiği ve banka kanalıyla ödemelerin yapıldığını, bordro ve banka kayıtları birbirini teyit ettiğini belirterek davanın reddine karar verilmesini talep etti. Mahkeme, davanın kısmen kabulüne hükmetti. Kararı davalı şirket istinafa götürdü. Bölge Adliye Mahkemesi, itirazı reddetti. Davalı şirket kararı temyiz edince devreye Yargıtay 9. Hukuk Dairesi girdi.

YARGITAY EMSAL BİR KARAR İMZA ATTI

Emsal nitelikte bir karara imza atan Yüksek Mahkeme, haftalık müsaadenin bölünmesi halinde kullanılmamış sayılacağına dikkat çekti.

Yüksek Mahkeme; haftalık müsaadenin 24 saatten az olamayacağına, bölünemeyeceğine ve biriktirip müsaadeyle telafi edilemeyeceğine hükmetti. Kararda; haftalık tatilin bölünmesi halinde hiç kullandırılmamış sayılacağı belirtildi.

Kararda şu tabirlere yer verildi: “4857 sayılı İş Kanununun 46’ncı unsurunda, personelin tatil gününden evvel iş günlerinde çalışmış olması şartıyla, yedi günlük vakit dilimi içinde yirmi dört saat dinlenme hakkının bulunduğu belirtilmiş, personelin hafta tatili gününde çalışma karşılığı olmaksızın bir günlük fiyata hak kazanacağı da 46’ncı unsurun ikinci fıkrasında karar altına alınmıştır. Hafta tatili müsaadesi kesintisiz en az yirmi dört saattir. Bunun altında bir mühlet haftalık müsaade verilmesi durumunda, metoduna uygun halde hafta tatili müsaadesi kullandığından kelam edilemez. Hafta tatili bölünerek kullandırılamaz. Buna nazaran hafta tatilinin yirmi dört saatten az olarak kullandırılması halinde hafta tatili hiç kullandırılmamış sayılır. Somut olayda, Birinci Derece Mahkemesince karara temel alınan uzman raporunda davacının haftanın yedi günü çalıştığı kabul edilerek hafta tatili alacağı hesaplanmıştır. Davacı şahitleri haftada bir gün Pazar günleri tatil günleri olduğunu, ancak işin durumuna nazaran hafta tatilinde de çalıştıklarını beyan etmişlerdir. Belge çerçevesinde davacının hafta tatili çalışma tezine ait olarak şahit beyanı dışında yazılı doküman bulunmamaktadır. Belgedeki mevcut kanıt durumuna nazaran, davacı şahit beyanlarının ispata elverişli açık ve net olmadığı dikkate alındığında hafta tatili çalışması savının ispatlanamadığı anlaşılmakla, davacının hafta tatili alacağı talebinin reddine karar verilmesi gerekirken kabulü kusurlu olup, bozmayı gerektirmiştir.”