Monarşi Zaten Ölmüştü ve Hep Ölümcüldü

Elleri kanla kaplı bir kraliçe / bir politik önder daha yargılanmadan ve insanlığa karşı işlediği hataların hesabını vermeden öldü! İnsanların …

Gündem

14/09/2022 13:44

A⁺

A^-

Elleri kanla kaplı bir kraliçe / bir politik önder daha yargılanmadan ve insanlığa karşı işlediği hataların hesabını vermeden öldü!

İnsanların vefatına karşı duygusal olabiliriz, ancak bu monarşinin, sömürgecilik tarafından işledikleri vahşeti ve hatta etkin iştirakçi olarak destekledikleri dehşetlerden, onları mazur göstermez. Ezilen ve öldürülen beşerler için empati kuramıyorsanız, yerli halkların topraklarına, vücutlarına ve kültürlerine yapılan saygısızlığın ve vahşetin yasını tutamıyorsanız, sömürge edilmiş bir ülkeden olduğunuzda sizi nasıl etkilediğini bir düşünmenizi isterim. Bilhassa bu sömürgeye uğramış ülkelerdeki yerli halk ile beyaz derililer ortasındaki eşitsizliği gördüğünüzde. Kendi ülkelerinde dahi, bu ayrımcılık, hala süregelen ve katiyen asıl buna ses çıkarılması gereken büyük bir ikiyüzlülük.

Şimdi hala soylu kandan üzere gösterilen bireyler neden yüceltiliyordu? Dünya çapında sayısız vahşet işleyen bir İmparatorluğu savunmak için mi? Köleliği yasallaştırıp, köleleştirdikleri insanları taşıyan gemiler yaptıkları için mi?

Şimdi lütfen ölen insanın ailesini de biraz düşünelim, tamam: karısını aldatan biri, karısını aldatan bir oburu, birçok pedofili, ve torununun cilt renginin ne olacağını soran biri.

Kraliçe, 4 sübyancıyı şövalye ilan etti ve vergi mükelleflerinin parasını sübyancı oğlunu beladan kurtarmak için kullandı.

Evet elbette artık tüm imparatorlukları, kraliyetleri, tüm idare biçimlerini ve siyasetçilerin geçmişini hatta şu anki ömürlerini didiklersek vahşet dolu kanlı bir sistemle karşılaşırız. Lakin vücutlarımızı çok sağlıklı tutmaya çalışan aydınlanma akımlarına bu derece meraklı olduğumuz bir çağda, gerçek olan bilgiden kaçınmamız bize ne derece aydınlanma sağlatabilir? Ve bu bilgiyi alıp, yeni barışçıl ve yapan bir cihan sistemine dönüştüremediğimiz her çağda, elbette beyinlerimizde olan topyekün farkındalığı; ne derece öteleyip art plana yokmuşçasına atsak dahi, kendimizi robotlaştırarak, veya well-being akımlarıyla bu acı ve melankoli dolu içimizden kurtulmaya çalışmalarımız ne yazık ki asla bir sonuca ulaşmayacaktır.

“İNSAN, BARIŞÇIL BİR BİÇİMDE NASIL VAR OLABİLİR? NASIL BİR SİSTEM OLUŞTURMALIYIZ?”

Kraliçe, 70 yıllık saltanatı boyunca, Britanya Dünyanın 4’te 1ini işgal ederken, ailesinin yol açtığı, yerli halklar üzerindeki vahşetini ve hatta kendi dayanağını bir kere bile kabul etmedi, özür dilemedi, hatta destekleyip, devam ettirdi. Bağımsızlık hareketlerini etkin olarak durdurmaya çalıştı ve yeni bağımsız kolonilerin devletten ayrılmasını engellemeye çalıştı.

Peki oğlu olan Prens Andrew’un Jeffrey Epstein ile olan son derece çürük ve sapıkça olan ilgilerini ve Kraliçe/Kraliyetlilerin buna iştirakini, Ghislane Maxwell davasını kim örtbas etti?

Siyasal gücün bir tek kişinin elinde bulunduğu ve idarenin çoklukla kalıt yoluyla ve seçim dışı formüller ile aile bireylerine geçtiği Monarşi ismi verilen bu devlet biçiminde, ailesinin vahşetinin ardında 96 ayrıcalıklı yıl yaşayan Kraliçe’nin bize açıklanan (kraliçe özel servetini gizlemek için yasa değişikliği için lobi yaptı -bu size birilerini hatırlatıyor mu?), 2021’deki net kıymeti 400 milyon sterlin ya da 500 milyon dolardan fazlaydı. Monarşi ‘firma’ 28 milyar dolar pahasında.

Kraliçenin gücünü küçümsüyorsanız, işte size şeffaflık maddesinden muaf olmak için başarılı bir biçimde lobicilik yaptığına dair bir hatırlatma:

Parlamento ayrıyeten, özel çıkarları etkileyecek yasama meclisinin onaylanabilmesi için ‘Kraliçe’nin rızasına’ gereksinim duyuyordu. Sembolik güçten daha fazlasına sahipti. (Bu size birilerini hatırlattı mı?)

1913’te Britanya İmparatorluğu 412 milyondan fazla insanı, o sırada dünya nüfusunun yüzde 23’ünü elinde tutuyordu ve 1920’de 35.5 milyon km2’yi (13.7 milyon sq mi), Dünya’nın yüzde 24’ini kaplıyordu. Elizabeth 1952’de taç giydiğinde, Britanya hala 70’den fazla denizaşırı toprakları olan devasa bir imparatorluğa sahipti.2015’te İngiltere’nin 14 denizaşırı bölgesi kaldı. 1921’de, imparatorluğun doruğunda olan İngilizler Dünya’nın dörtte birine hükmetti.

Ancak, Kraliçe Elizabeth için küçük (!!!) bir gümüş astar var: ölmeden evvel hala İngiltere’ye ek olarak 15 İngiliz Milletler Topluluğu ülkesinde hükümdar olmaya devam ediyordu.

İrlanda’nın Kolonizasyonu, Dünya’nın Yüzde 25 inin Sömürgeleştirilmesi, Transatlantik Köle Ticareti, Afyon Savaşları, Mau Mau Ayaklanmasının Şiddetli Bastırılması, Hindistan’da Kıtlık (200 yıllık soykırımda 45 trilyondan fazla para yağmaladılar), Pakistan’da Kıtlık (Pakistan 1956 yılına kadar İngiliz İmparatorluğu’nun hakimiyetindeydi.

Bengal Kıtlığı’nda 1943’te 4 milyon kişi öldü, 1770’de de 3 milyon kişi öldü.

Güney Asya sıhhati üzerindeki uzun vadeli tesirini düşünün), Haiti’yi 1791-1801 ihtilali sırasında sömürgeleştirme teşebbüsü, Yunanistan iç savaşı, Hindistan ve Kaşmir, Somali ve Kenya, Kenya ve Tanzanya, Kenya ve Uganda, Irak ve Kürdistan, Nijerya, İsrail ve Filistin, Biafran Savaşı (5 milyon kişi öldü), Turtle Adasında 55 milyon Yerlinin katli, Kamerun, Afganistan, Suudi Arabistan ve Yemen, üzere yerlerde halkları birbirinden ayırarak savaştırmaları ve daha pek çokları Britanya İmparatorluğunun vahşetleri ortasındadır.

Bengal Kıtlıığı

Hindistan – Yakın tarihli bir araştırmaya nazaran, 1943’teki Bengal kıtlığının, üç milyon kadar insanı öldürdüğü kestirim ediliyor, hayır kuraklıktan değil, vaktin İngiltere Başbakanı Winston Churchill’in ‘tam bir siyaset başarısızlığının’ bir sonucuydu demişti.

1947’de Cape Town Güney Afrika’da kraliçe Elizabeth orada bir konuşma yaptı, bu, Güney Afrika’da İngiliz sömürgeciliğinin başlattığı ırkçılığın (The Apertheid) yürürlüğe girdiği yıl.

Kraliçe Elizabeth’in tüm bu yıllar boyunca başkanlık ettiği ve dünyanın birçok üzerinde çok müthiş bir tesiri olan İngiliz sömürgeciliğine yol açan bir devlet sistemindeki bir kraliçenin, vefatından sonra; kolonileştirdikleri topraklarda bile olan, propoganda ve dalkavukluk akan bütün medya kanallarında; zayıf karakterlerin bunu romantize ederek göstermeleri, kalıtsal ayrıcalıklı çağın hala hasretini çektiklerini gösteriyor.

Kölelik, İngiltere’deki Sanayi İhtilali’nin finansmanına çok büyük ölçüde yardımcı oldu.

. Köle ticaretiyle ilişkili plantasyon sahipleri, gemi imalcileri ve tüccarlar, Avrupa’da bankalar ve ağır sanayi kuran ve dünya çapında kapitalizmin erişimini genişleten büyük servetler biriktirdi. Afrika köle ticaretinin Avrupa ekonomik kalkınmasındaki merkeziliği çok besbellidir.

Britanya’nın köle ticareti üzerindeki ‘etkisi’, milyonların köleleştirilmesini ve kendi ülkelerine köle olarak taşınmasını sanayileştirmek ve insanları köleliğe indirgeyerek, ticari karı maksimize edip en üst seviyeye çıkarmayı amaçlayan, ırksallaştırılmış daimi kalıtsal bir mal köleliği sisteminin sosyo-yasal ‘mükemmelliği’ni sağlamışlığıdır. Yani insan ticaretini yasal kıldılar.

Monarşi, milyarlarca insanın kanının ve acısıyla edinilmiş para ve güçtür. Taç ailesi, yüzyıllardır beyaz üstünlüğünün ve sömürgeciliğin global merkezi olmuştur. Ağır baskı ve dünya çapında milyarlarca insanın öldürülmesine yol açan İngiliz monarşisi, dünyadaki pek çok bahisten sorumlu olan, tartışmasız en berbat yapıdır. Dünya çapında bir ton insanı öldürüp gaddarca davranarak elde ettiği serveti gururla miras alan, bu servetle geçinen ve zorbalıklara takviyede bulunmuş birileri için üzülmeyen insanları azarlamaya çalışmak ne kadar gerçek? Monarşi, tüm gezegenimize onarılamaz bir ziyan vermiş ve hala veriyorken.

“Sömürgeciliğin olumsuz tesirlerini konuşmak için artık uygun vakit değil” kitlesi için asıl soru: “Sömürgeciliğin olumsuz tesiri hakkında konuşmak için uygun vakit; her vakit değil mi?” olmalıdır.

Sömürgecilik ve kolonileşme ikincil bir sıkıntı ya da tarihin bir trajedisi yahut şimdiki sömürünün bir açıklaması değildir. Şimdidir. Şu anki dünyadır. Bütün düzenlemeleri ve ayrımcılıklarıyla. Şu anda dahi art plana atılması, bahsedilmemesi, örtbas edilmeye çalışıp hatta güya Disney masallarındaki üzere bir özendirme, zerafet ve çekicilikle sunulmaya çalışılması, kalıcı ideolojik gücünün bir göstergesidir.

Monarşi sistemini oluşturanlar, yerli halkların inançlarını, geleneklerini ve hatta insanlıklarını hiçe sayarak, dünyanın en kıymetli doğal kaynaklarını paraya çevirmek için sömürgeleştirme arayışı içindeydiler. Onların kanlı kolonizasyonu bugün hala hepimizin üzerinde bir tesir taşıyor. Köle ticareti, soykırım, emperyalizm, sömürgecilik, toplu tecavüz, yağma, hırsızlık, zenginliğin sembolü ve yönetici sınıfın maskotu olan bir kraliyet ailesi mirasının reisi öldü. Tüm medya artık size kapitalizmi devirmenin gereksinimimiz olan şey olmadığını söyleyen yas yüklü bir geçit merasimi gösteren yayınlar yapacak.

Eğer artık yas tutmamız isteniyorsa:

Üstünde Sri Lanka, İndia, Güney Afrika, Afganistan, Pakistan, Bangladeş, Myanmar, Orta Doğu ve daha fazlasından çaldıkları bedelli taşlarla donatılmış o;

“Taç”lar uğruna kaybettiğimiz her şeyin yasını tutmalıyız: hayatlar, lisanlar, gelenekler, kültürler.

1680 ve 1686 yılları ortasında, Royal African Company yılda ortalama 5.000 köle taşıdı.

1680 ve 1688 yılları ortasında Afrika’ya 249 sefere sponsor oldu (pbs.org).

1670’ler ve 1680’ler ortasında, Şirket, İngilizlerin elindeki kolonilere iddiası olarak 90.000 ila 100.000 köle teslim etti.

İnsan ticareti ve kölelik pazarı 1698’de öteki İngiliz şirketlerine açıldı 20.000’den fazla Afrikalı Karayipler’e ve Kuzey Amerika’ya nakledildi.

Büyük Britanyalıların Afrika ile uzun müddettir devam eden ilgileri sömürgecilik, yağma, soykırım, hırsızlık ve sömürüdür.

Jamaika, İskoçya ve Avustralya, monarşiyle bağlarını koparmaya karar verebilecek ülkelerden yalnızca birkaçı.

Bahamalar ve Belize’de ise köleliğin tesirini, Avustralya ve Yeni Zelanda’da yerlilerin ötekileştirilip, marjinalleştirilmesini açıkça hala görebilirsiniz. 1954’te Avustralya’ya Kraliçe olarak birinci seyahatinde, Canberra’da ACT’nin etnk paklığına müsaade veren ve onu yerleşik Aborijin Halklarından temizlemek için Avustralya Kraliçesi olarak bir yasa imzaladı.

Mevcut İngiliz denizaşırı toprakları hala kelam konusu olduğunda, listede Antarktika’daki toprakların yanı sıra Anguilla, Bermuda, İngiliz Hint Okyanusu Toprakları, İngiliz Virgin Adaları, Cayman Adaları, Falkland Adaları, Cebelitarık, Montserrat, Pitcairn Adaları, St. Helena ve Bağımlılıkları, Güney Georgia ve Güney Sandwich Adaları, Akrotiri ve Dikelya’nın Hükümran Üs Bölgeleri ve Turks ve Caicos Adaları var!

Hindistan’ı ve komşu Pakistan ve Bangladeş’i kapsayan bölge, 1858’den 1947’ye kadar ‘British Raj’ takma ismiyle Britanya’nın idaresi altındaydı.

1839’da Çin ile İngiltere ortasındaki Birinci Afyon Savaşı sırasında Çin, Hong Kong Adası’nı süreksiz olarak İngilizlere verdi. İngiltere, 1 Temmuz 1997’de muahedeyi imzaladıktan 99 yıl sonra, imparatorluğun Hong Kong’u Çin’e geri vereceğine dair bir muahede ile Hong Kong’u yönetti. Bugün Hong Kong, “bir ülke, iki sistem” bağıyla yönetiliyor.

Britanya İmparatorluğu, 1870’ten başlayarak Afrika’daki birçok ülkeye hükmetti. Bunlara Kenya, Sudan, Lesoto, Botsvana, Kuzey Somali, Mısır, Doğu Gana, Gambiya, Nijer ve Benin de dahildi. Bunların hepsi, İngiltere’nin kauçuk, tuz, altın, fildişi ve öteki doğal eserler üzere mallara erişim için hakim olmak istediği yerlerdi. İngiltere, satın alma ve istila yoluyla, bu bölgelerde yaşayan eski krallıklar üzerinde hakimiyet kurdu.

1952’de Churchill, Kenya’nın verimli yaylalarının sırf beyaz halk için olması gerektiğini savundu ve lokal nüfusun zorla kaldırılmasını onayladı. Yüzbinlerce Kenyalı kamplara girmeye zorlandı.

İngilizler 1948-60 yılları ortasında ‘Malaya’da kauçuk ve kalay yağmalamak için savaş açtı.

Ayrıca ‘açlık kampanyalarının’ bir kesimi olarak besin mahsullerine Casus Portakal püskürttüler. ABD, Vietnam savaşı için bundan dersler çıkardı.

1950-53 yılları ortasında 80.000’den fazla İngiliz askeri, ABD’ye 4 milyon insanın öldürülmesinde yardımcı olmak için Kore’ye gitti.

19 Ağustos 1953’te İngiltere, İran’da Op Ajax olarak bilinen demokrasiyi deviren ve demokratik olarak seçilmiş Başbakan Musaddık’ı deviren bir darbeye öncülük etti. Şah’a demokrasinin yıkıldığını bildirmek için BBC’ye şifreli bildiriler verildi.

1953’te Churchill idaresindeki Britanya, ‘İngiliz Guyanası’nın demokratik olarak seçilmiş önderinin devrilmesini emretti. Birlikler ve savaş gemileri gönderdi ve hükümetlerin ulusallaştırma planını durdurmak için anayasalarını askıya aldı.

İngiliz hükümeti, BM’nin İnsani Gelişme Endeksi’ne nazaran Afrika’nın en gelişmiş ülkesi Libya’nın ezilmesini sağlamada ayrılmaz bir rol oynadı.

Blair idaresindeki İngiltere Irak’ı işgal edip 1 milyondan fazla insanı öldürdü, milyonlarcasını yerinden etti ve İŞİD doğdu.

İngiltere, Yemen’de 1962-70 yılları ortasında 200.000 kişinin vefatına ve Aden’de cezasız kalmasına yol açan örtülü bir savaş yürüttü. Bugün İngiltere silahları, Suudi Arabistan’ın Yemen’i bombalamasını tavsiye ediyor ve yönetiyor.

Britanya İmparatorluğunu ‘erdemli’ bir imparatorluk olarak anlatılışına kanmadan evvel şunu da hatırlayalım: Bu imparatorluğun bir eyaleti olan Avustralya 1900’lerin başlarına kadar hala kölelik içindeydi.

Hem Kanada hem de Amerika Birleşik Devletleri, bir vakitler İngiliz kolonileri olan bölgelere hala sahiptir. Bugün ABD Birleşik Krallık tarafından yönetilmemektedir ve Kanada hâkim bir ulustur, fakat devlet lideri olarak Kanada Kraliçesi (Kraliçe Elizabeth – artık Kral Charles?) ile anayasal bir monarşidir.

Kanada toprakları sırf birebir vakitte devlet lideri olan Kraliçe II. Elizabeth’e aittir. Toplam arazinin yalnızca %9,7’si özel mülkiyete aitken, geri kalanı Crown Land’dir. Arazi, Kanada hükümetinin çeşitli kurumları yahut departmanları tarafından Kraliyet ismine yönetilmektedir. Kanada Kanununda, rastgele bir Kanadalının Kanada’da fizikî toprağa sahip olması için rastgele bir karar yoktur. Kanadalılar yalnızca bir mülkte menfaat sahibi olabilirler. Kraliçe’nin sahip olduğu toprakların %50’si eyalet hükümetleri tarafından, geri kalanı ise federal hükümet tarafından yönetilmektedir. Federal ve eyalet hükümetleri tarafından yönetilen Kraliyet Yeri, mülkiyet hakkıyla tahsis edilmeyen arazi olarak tanımlanabilir. Kanada’daki arazi çoğunlukla ulusal parklar, ormanlar, özel konutlar ve tarım olarak kullanılmaktadır.

Kanada’daki genç Birinci Milletler’i (First Nations) istismar eden ve öldüren yatılı okulları onaylayan ve telkin eden kişi Kraliçe Elizabeth’ten diğeri değildi. Kraliçe, anglikan kilisesinin başkanıydı. Örgütün yüksek rütbeli üyelerini atama yetkisi dahil. Anglikan kilisesi, Kanada genelinde düzinelerce yatılı okul işletiyordu.

Kraliçe olarak saltanatı, bağımsızlık kazanan en eski Afrika kolonisinden daha yaşlı. Saltanatı Gana’dan daha eski ve Gold Coast (Altın Kıyı) bağımsızlığını kazandığında, 4 yıldır kraliçeydi. Nkrumah, Gold Coast’u Gana Cumhuriyeti’ne çevirmeye çalışırken onu durdurmaya çalıştı. Kıtada bağımsızlığa müsaade verdiğini argüman ederek bu tarihi kimsenin çarpıtmasına müsaade vermeyin. Aslında babası öldüğünde, kendisi bağımsızlık hareketlerini caydırmaya çalışan bir koloni tipindeydi. Durdurma teşebbüslerine karşın bağımsızlık kazanıldı. Son gerçek sömürgecilerin hala hayatta ve cezalandırılmadan karar sürmesi sizi şaşırtıyorsa, Afrika ülkelerinin birçoklarının büyükanne ve büyükbabalarımızdan daha genç olduğunu hatırlayın.

İngiliz hükümeti köle sahiplerine milyonlarca sterlin para ödedi.

Kölelere tazminat ödenmesi gerektiği düşünülürken; güçlü İngiliz köle sahiplerine 46.000 adet tazminat ödendi.

Zengin Victoria Britanyalılar beşte birinin servetlerinin tamamını yahut en büyük kısmını köle iktisadından elde etti.

1833’te Britanya’nın sömürgelerinde köle sahipliği kaldırıldığında, köle sahibi olan yaklaşık 3.000 aileye ‘mülklerini’ kaybetmelerini tazmin etmek için 20 milyon sterlin ödedi. Bu sayı, Hazine’nin yıllık harcama bütçesinin yüzde 40’ını temsil ediyordu. , bugünün koşullarında, fiyat bedelleri olarak hesaplandığında, yaklaşık 16.5 milyar sterline eşittir.

Karayipler ve Afrika’daki köle sahibi ailelere toplam 10 milyon sterlin, başka yarısı ise İngiltere’de yaşayan devamsız sahiplere gitti. Örneğin tek başına en büyük ödeme, Marylebone, Londra merkezi ve İskoçya’da meskenleri olan bir milletvekili olan James Blair’e gitti. İngiliz Guyana’da kendisine miras kalan plantasyonda sahip olduğu 1.598 köle için bugün 65 milyon sterline muadil olan 83.530 sterlin verildi. Lakin bu 19. yüzyıl başbakanı William Gladstone’un babası John Gladstone’a ödenen ölçünün yanında cüce kaldı. Dokuz tarlada sahip olduğu 2.508 köle için 106.769 sterlin (modern muadil 83 milyon sterlin) aldı. Örneğin; eski kabine bakanı Douglas Hogg’u içeren, Hogg hanedanlığı köle sahipliğinden bir servet kazanan bir tüccar olan Charles McGarel’in torunlarıdır. 1835 ve 1837 ortasında, sahip olduğu 2.489 köle için bugünün koşullarıyla yaklaşık 101 milyon £ 129.464 £ aldı.

Endüstriyel ölçekte kölelik, Batı Hint Adaları şeker ticaretinin ve Kuzey Amerika’daki pamuk mahsulünün dayandığı sömürü olduğundan, İngiliz imparatorluğunun zenginliğinin kıymetli bir kaynağıydı. Ondan para kazananlar yalnızca köle sahipleri değil, tıpkı vakitte Afrikalıları köleliğe götürenlerin yatırımcılarıydı. Yüzyıldan 1810’a kadar, İngiliz gemileri yaklaşık üç milyonu mecburî çalışma ömrüne taşıdı.

Köleliğe karşı kampanya, 18. yüzyılın sonlarında ticaretin yayılmasına karşı bir reaksiyon olarak başladı. Bu, birinci olarak, 1808’de maddeleşen köle ticaretinin kaldırılmasına ve daha sonra, yaklaşık 26 yıl sonra, köleleri özgürleştirecek olan Parlamento Kanunu’na yol açtı. Bu yasa, köle sahipleri için şaşırtan seviyede tazminatlar öngördü, lakin eski kölelere tazminat olarak bir kuruş vermedi.

Dahası, sadece altı yaşın altındaki çocukların çabucak özgür olacağını söyledi; geri kalanlar, ücretsiz yemek ve barınma karşılığında, 1840’a kadar ‘sahipleri’ için 40 buçuk saat boşuna çalışmak zorunda kalacak ‘çıraklar’ olarak görülüyordu. Birtakım büyük rahatsızlıklar, son teslim tarihinin öne alınması manasına geliyordu ve böylelikle, 1838’de Batı Hint Adaları’nda 700.000, Güney Afrika’da 40.000 ve Mauritius’ta 20.000 köle nihayet kurtarıldı.

Köleliğe son veren köleleştirilmiş Afrikalıların direnişiydi ve endüstrileşmedeki ilerlemelerle makineler daha verimli hale gelmişti.

İngilizler köleliği ‘sonlandırmadı’, kontratlı köleliğe geçtiler, ör. Hindistan’dan Güney Afrika’ya 150.000 kontratlı personel gönderiyor.

Sömürgeciliğin II. Elizabeth’in servetini biriktirmede oynadığı rolü belirtmeye çalışmaya devam edersem, Birleşik Krallık’ın köle sahiplerine 20 milyon sterlin (bugün 23 milyar sterlin eşdeğeri) tazminat verdiğinde, bunun 2015’te ödendiğini hatırlayın.

Kendisini her türlü baskıyla tıpkı hizaya getiren, bir yüzyılı aşkın köle ticaretinde hiçbir vakit kendi hisselerini hesaba katmayan ya da yağmaladıkları kolonilerden ganimetlerle servetine servet ekleyen bu hükümdarların kurtarılabilecek, romantize edilebilecek, fetiş haline getirilebilecek hiçbir yanı yok.

Ölümlerinden sonra yeniden şatafatla sunulan, tüm bu kolektif hüzün ve yas bile insanların ve toplumların nasıl büsbütün sınıfsallık şuurundan yoksunlaştırılmış olduğunu gösteriyor.

İngiliz halkının bu aileyi sadece ulusal bir turistik cazibe yüzünden sübvanse ettiğinden bahsetmiyorum bile.

Monarşi’nin çağlar boyuncaki sıkıcı değişimsizliğinde, Prens Charles’ın yetmişlerde eğlendiği gevşek, aristo oyun alanını ustalıkla canlandırırsam: polo partileri, çiçekli kanepeler, ve azımsanmayacak kadar bir ölçü başka insanların eşleriyle sevişmek.

En iğrenç ve ahlaksız olanı, Kraliçe’nin çocukken en sevdiği olduğu söylenen ikinci oğlu Prens Andrew ise 2019 ve bu yılın başlarında, York Dükü, finansör ve sübyancı Jeffrey Epstein ile uzun müddettir alakası nedeniyle, kraliyet sorumluluklarından ve askeri unvanlarından sıyrıldı.

Şubat ayında Kraliçe Elizabeth’in oğluna, Andrew’u reşit olmayan bir halde kaçırıldığında cinsel tacizde bulunmakla suçlayan Virginia Giuffre ile bir davayı çözmek için fon verdiği bildirildi. Prens Andrew’un Dunning-Kruger tesiri olarak bilinen, ‘insanların gerçekte olduklarından daha akıllı ve daha yetenekli olduklarına inanmaya başladıkları bilişsel önyargı’ olarak bilinen ruhsal bir fenomenin belirtilerini gösterdiğini öne sürülüyor. Ve bu yalnızca açığa çıkmış pisliklerden bir tanesi.

Kraliyet ailesini istediğiniz kadar romantikleştirebilirsiniz lakin gerçekte bir Ortadoğu haremindeki yaratıklardan farkları yok. Herkesin nefret ettiği o şatafatlı ve gösterişçi lüksün tutsakları. Bunu kaybetmemek için ve daha fazlası için pek çoklarını ne biçimde olursa olsun ortadan kaldırmaya devam ede gelen bir idare sisteminin yoğurduğu başkan diye önümüze konulan, yok edici beşerler. Tekrar bu denli ayrıcalık ve imkanın içinde, başarılı ömürler sürdürmek için gerekli birikime, donanıma yahut uzmanlığa katiyetle sahip değiller.

ŞİMDİ TEKRAR SORUYORUM. İNSAN, BARIŞÇIL BİR BİÇİMDE NASIL VAR OLABİLİR? NASIL BİR SİSTEM OLUŞTURMALIYIZ?

Eski İngiliz Kolonileri – İngiltere’den bağımsızlık yılı

1 Aden Protectorate 1967

2 Anglo-Egyptian Sudan 1956

3 Auckland Islands 1931

4 Bahamas 1973

5 Bahrain 1971

6 Bangladesh 1971 (From Pakistan)

7 Barbados 1966

8 Basutoland (Lesotho) 1966

9 Bechuanaland (Botswana) 1966

10 Bermuda 1995

11 British Borneo (Brunei) 1984

12 British Cameroon 1961

13 British East Africa (Kenya) 1963

14 British East Africa (Uganda) 1962

15 British Egypt 1922

16 British Guiana 1966

17 British Honduras (Belize) 1981

18 British India 1947

19 British Malaya (Malaysia) 1957

20 British Solomon Islands 1978

21 British Somaliland (Somalia) 1960

22 British Togoland 1957

23 British Western Pacific Territories 1976

24 Burma (Myanmar) 1948

25 Ceylon (Sri Lanka) 1948

26 Colonial Fiji 1970

27 Colonial Nigeria 1960

28 Colony of Newfoundland 1949 (Became a province of Canada)

29 Cyprus 1960

30 Emirate of Transjordan (Jordan) 1946

31 Gambia Colony and Protectorate 1965

32 Gilbert and Ellice Islands (Kiribati and Tuvalu) 1978

33 Gold Coast (Ghana) 1957

34 Helgoland 1890 (Now part of Germany)

35 Hong Kong 1997 (Now a Chinese special administrative region)

36 Ionian Islands 1830

37 Ireland 1921

38 Island of St. John (Antigua and Barbuda) 1981

39 Jamaica 1962

40 Kingdom of Rarotonga (Cook Islands) 1965 (self governing island state in free association with New Zealand)

41 Kingdom of Sarawak 1963 (now a state of Malaysia)

42 Leeward Islands 1983

43 Malta 1964

44 Mandatory Iraq 1932

45 Mandatory Palestine (Israel, Jordanian annexation of the West Bank, Palestine Protectorate) 1948

46 Menorca (Spanish Island) 1802 (now part of Spain)

47 Mosquito Coast 1860 (now part of Nicaragua and Honduras)

48 Muscat and Oman 1951

49 Nauru 1968

50 New Hebrides (Vanuatu) 1906

51 New South Wales (state in Australia) 1901

52 Nigeria 1960

53 Niue 1974 (from New Zealand)

54 Northern Rhodesia (Zambia) 1964

55 Nyasaland (Malawi) 1964

56 Oregon Country 1846 (became a US territory, then a state)

57 Pakistan 1947

58 Phoenix Islands 1979 (now part of Kiribati)

59 Province of East Florida 1783 (became a Spanish colony, later a US territory

60 Province of Nova Scotia (one of the founding provinces of Canada) 1867

61 Province of Quebec (one of the founding provinces of Canada) 1867

62 Province of West Florida 1783 (became a Spanish colony, later a US territory

63 Qatar 1868

64 Queensland (state in Australia) 1901

65 Rupert’s Land 1869 (became part of the Canadian confederation)

66 Sheikhdom of Kuwait 1961

67 Sierra Leone Colony and Protectorate 1961

68 Singapore 1963 (became a state of Malaysia, then separated in 1965)

69 Solomon Islands 1978

70 South Africa 1931

71 South Arabia 1932

72 South Australia (state in Australia) 1901

73 South-West Africa 1931 (South Africa territory until 1990)

74 Southern Rhodesia (Zimbabwe) 1980

75 Straits Settlements (Singapore, Malaysia, Borneo) 1946 (Separated and passed to other nations)

76 Sultanate of Zanzibar 1963

77 Swan River Colony (Western Australia, state in Australia) 1901

78 Swaziland 1968

79 Tanganyika Territory (Tanzania) 1961

80 Territory of New Guinea 1975

81 Thirteen Colonies (United States) 1776

82 Tokelau 1949 (Became a territory of New Zealand)

83 Tonga 1970

84 Trucial States (Oman) 1951

85 Uganda Protectorate 1962

86 Unfederated Malay States 1957

87 Van Diemen’s Land 1856

88 Victoria (State in Australia) 1901

89 Western Samoa 1970

90 Windward Islands 1979

Okuyunuz:

https://www.theguardian.com/commentisfree/2020/jan/21/buried-50-years-britain-shamesful-role-biafran-war-frederick-forsyth

https://www.nairaland.com/2940829/some-heart-breaking-photos-biafran-war

https://www.sbs.com.au/guide/article/2017/08/28/brief-history-british-royals-and-their-alleged-nazi-connections

https://www.theguardian.com/world/2014/nov/30/athens-1944-britains-dirty-secret

https://www.worldatlas.com/articles/who-owns-all-the-land-in-canada.html#:~:text=So%2C%20Who%20Owns%20Canada%3F,the%20rest%20is%20Crown%20Land

https://www.theguardian.com/uk-news/2021/jul/28/queen-secretly-lobbied-scottish-ministers-climate-law-exemption

https://www.theguardian.com/uk-news/2021/feb/08/royals-vetted-more-than-1000-laws-via-queens-consent

https://www.independent.co.uk/news/uk/home-news/queen-tried-to-use-state-poverty-fund-to-heat-buckingham-palace-2088179.html

https://www.theguardian.com/uk-news/2021/jun/02/buckingham-palace-banned-ethnic-minorities-from-office-roles-papers-reveal

https://www.theguardian.com/news/2017/nov/05/revealed-queen-private-estate-invested-offshore-paradise-papers

https://www.worldatlas.com/articles/former-british-colonies.html#:~:text=These%20include%20Antigua%20and%20Barbuda,%2C%20Solomon%20Islands%2C%20and%20Tuvalu

https://en.wikipedia.org/wiki/British_Overseas_Territories

https://en.wikipedia.org/wiki/Territorial_evolution_of_the_British_Empire

https://www.republicworld.com/world-news/uk-news/prince-william-faces-flak-for-his-neo-colonial-mentality-over-african-population-remark.html

https://www.britannica.com/place/British-Empire

Yorumlar

[ Yoruma cevap yazmaktan vazgeç ]

Yorum yapabilmek için oturum açmalısınız.

Henüz yorum yapılmamış. İlk yorumu yukarıdaki form aracılığıyla siz yapabilirsiniz.