Özcan Deniz ile Feyza Aktan, Mart 2018’de nikah masasına oturmuş, bir ay sonra oğulları Kuzey dünyaya gelmişti. Lakin bu evlilik 15 ay sonunda olaylı biçimde sona ermişti. Ünlü müzikçi ve oyuncunun eski eşini darbettiği argümanıyla 1 yıl 6 aya kadar mahpus istemiyle yargılandığı dava karara bağlandı.
Mahkeme, sanık Özcan Deniz’e 2017 ve 2019 yılında şikayetçi Feyza Aktan’a yönelik Türkiye’de ve Almanya’da “Basit yaralama” cürmünü 6 aylık şikayet müddetinden sonra şikayette bulunulduğu gerekçesiyle davanın düşürülmesine karar verdi.
Dava sonrasında Cahide Palazzo’da sahne alan Özcan Deniz, mevzuyla ilgili birinci defa konuştu. Sahnede kendisini dinlemeye gelen hayranlarıyla dertleşen müzikçi, eski eşini affettiğini söyledi.
“BUNU YAPMADIĞIMA DAİR HER ŞEYİN ÜZERİNE YEMİN EDEBİLİRİM”
49 yaşındaki müzikçi, “Geçen sene bir velayet davasına girdim, oğlumla ilgili. Karşı taraf biraz canımı acıtmak, beni yıldırmak için bir şiddet davası uydurdu.
Mesleğimin hiçbir periyodunda olmayan, karakterimle, kişiliğimle bağdaşmayan bir durumla karşılaştım. Şiddet davasıyla yargılanır hale geldim. Bayana şiddet! Altından kalkması, temizlemesi, anlatması çok güç bir şeydi” dedi.
Deniz, kelamlarına; “Bugün 8 Mart Bayanlar Günü’nde sabah şiddet davam vardı. Ve çok şükür beraat ettik. Olabilir, beşerler ‘kesin yapmıştır, bir şeydir, falandır, filandır’ diye düşünebilir. Ancak yapmadığıma dair her şeyin üzerine yemin edebilirim. Ben o denli biri değilim. Her şeyden öte annesi gözü önünde şiddete uğrayarak büyümüş biriyim. Dört kız kardeşini büyütmüş bir babayım. O yüzden bana yapılan çok büyük, ağır bir haksızlıktı. Fakat bana bu haksızlığı yapan kişiyi affediyorum” biçiminde devam etti.
Dün ise yeni bir gelişme yaşandı. Özcan Deniz, oğlu Kuzey’in evvelki doğum günlerinde olduğu üzere bu sene de kendisine gösterilmediğini sav etti.
“BİR GARİBANIN OĞLU OLSAYDIN KAPIMA BIRAKMIŞLARDI”
Instagram hesabından eski eşine reaksiyon gösteren Deniz, “Zalimlik bu sene de sahnelendi” diyerek şu açıklamaları yaptı: Birebir oyun tekrar sahnelendi. Yeniden aylardan nisan, tekrar sen benden uzaklara kaçırıldın ve yeniden berbatlar kurulu bir şeylerin peşinde! Muhtemelen geçen yıl olduğu üzere, Anneler Günü için de bir Instagram gösterisi hazırlanıyor. Zira mağduru oynamanın tadına varıldı. Sonuç alamadıkça seni kullanmaktan bir adım bile geri atmadan tıpkı sineması tekrar tekrar oynuyorlar.”
“Daha evvelki oyun; beni velayet davasından geri çekmek içindi, artık ise işledikleri hatalara göz yummamı sağlamak. Aslında affetmiştim. Lakin galiba gaye tıpkı vakitte haber olmayı da sağlamak (çünkü geçen sene çalışmıştı bu) ve ulaşılamayan amaçlara ulaşmak! Bunun için de herkesi çok hoş kullandılar. Sessizliğimi ve çaresizliğimi de sonuna kadar sömürdüler. Senin tek hatanın benim oğlum olman. Bir garibanın oğlu olsaydın çoktan seni kapıma bırakıp kayıplara karışmışlardı.”
“AYNI SİNEMA OYNANIYOR”
“Normal kurallarda 5 metre bile yakınıma yaklaşamayacak insanlara bu hamaseti ben verdim. O denli ki, senin gözünün önünde babana tekme tokat girişecek kadar, taraflı programlara çıkıp şuursuzca ‘bir daha olsa bir daha yaparım’ diyerek tehdit edecek kadar, senin tek hayat garantin olan babanın 30 yıllık mesleğini ve emeğini iftiralarla bitirmeye çalışacak kadar, kanunları, haklarımızı, senin menfaatlerini hiçe sayıp götürecek kadar cesaretlendiler.”
“Benim onayım ve haberim olmadan seninle bağlantımızı çıkmaza sokacak kadar uzağa, bir bilinmeze sürüklediler. Daha doğrusu taşındılar. Ve giderken değil, gittiğinizde bana haber verildi. Samimiyetsiz düzgün niyet davranışları sergileyerek, işlenilen kabahati hafifletmeye çalışıyorlar. (İstediğin vakit gelip görebilirsin v.s)”
“Seni oradan alarak otellerde, sana ilişkin olmayan odalarda ve ortamlarda görmemi sağlamaya çalışıyorlar. Bu türlü olsun ki bir daha gittiğimde otele gitme fikri ‘senin benimle gelmeni engellesin’ diye. Bana en azından bir hazırlık yapma bahtı bile tanınmadı. Ve orada seni almaya gittiğimde, senin yanında ne üzere bir akına uğrayacağım aşikâr değil. Çok aşikâr oraya çekilmeye çalışılıyorum. Ben burada, odanın olduğu, oyuncaklarının olduğu, arkadaşlarının ve seni seven onca insanın olduğu konutunda bekliyorum oğlum seni. 3 haftadır göremiyorum seni. Senden özür diliyorum bu cüreti onlara taa baştan verdiğim için. Evvel doğum günü hazırlıkların bana ‘göndereceğim’ diye yaptırıldı, sonra kanunlara ve bize verilen haklara bile karşı gelerek götürüldün. Tıpkı geçen doğum gününde yapıldığı üzere. Dedim ya birebir sinema oynanıyor.”
“DAĞ BAŞI’ DENİLEN YER…”
“Okula yazdırdım, okuldan alındın ve sonra ‘bizi konuta hapsettin’ diye akla ziyan münasebetler gösterildi. Emel kendilerine otomobil aldırtmaktı. Yani mal talebiydi. Alırdım sorun değil ancak ‘oğlumun kemerini bağlamadan otomobile bindiremezsin’ dediğimde bana alaycı iletiler attılar. Ben senin güvenliğini tehlikeye atarak bunu yapamazdım.”
“Birçok ailenin hayalini kurup oturamadığı meskene ‘dağ başı burası’ dendi ve götürüldün. Bu ‘dağ başı’ denilen yer babanın ve birçok kuzeninin oturduğu, deniz düzeyinde, her türlü muhtaçlığının (okul ve hastanen de dahil) yürüme aralığında olduğu uygar ve imkanlarla dolu, kent büyüklüğünde bir yer.”
“Kaç Babalar Günü’müz, 23 Nisan’ımız, bayramımız ve kaç doğum günümüz katledildi hepsi defterimde yazıyor oğlum. Keşke bu türlü olmasaydı ve keşke herkes hissesine düşeni yaşayıp seni memnun etmek için benim kadar çıkarsız uğraşsaydı.”
“MUTLU YAŞLAR OĞLUM”
“Ama artık üzülmüyorum. Hatta hüzünlü de olsam ‘mutluyum’ zira bu zalimlikler seni ve beni daha keyifli günlere hazırlıyor. Ben tekrar daima olduğu üzere adalete inanıyor ve yerini bulacağı günü bekliyorum. Senin haklarını korumak için o mahkeme kapılarında hazır bekleyeceğim. Seni çok lakin çok seviyorum oğlum keyifli yaşlar.”
“Hiç duyar kasmayın. Kimse ilgilenmek zorunda da değil. Hak hukuk tanımadan, ne olup bittiğini bilmeden, benim sessizliğimi de fırsat bilip cesaretlendirdiğiniz için siz de en az benim kadar hatalısınız. (Lafım herkese değil. Bilen biliyor) Ben oğlum kullanılarak oynanan bir oyunu bozmaya çalışıyorum. Burada oğlunu müdafaaya çalışan bir babadan öte biri…”
