Özel Oytun Türkoğlu Yazio: Bir Yeşilçam Markası: Cüneyt Arkın

Gerçek olmasına karşın bu bilgi güya bir kent efsanesiymiş üzere ağızdan ağıza dolaşırdı. Ofistekilere “Cüneyt Arkın denince aklınıza ne geliyor?” diye sorduğumda gelen cevaplar üstün. Kılıç, Malkoçoğlu, Battal Gazi, Kurt (ki kurt daha çok Kartal Tibet lakin olsun), bir vuruşla 10 kişiyi savurmak, karate, Dünyayı Kurtaran Adam. 

Neden Cüneyt Arkın ismini aldığını ve bu hususta yaşadığı badireleri anlatırken, Cüneyt Gökçer’in Cüneyt’ini, kitapçı Ramazan Arkın’ın da Arkın’ını alan oyuncu o günden sonra sinemasever makul bir kitle için Cüneyt Arkın oluveriyor. İsmini Unutan Adam kitabında da bir anekdot paylaşıyor adıya alakalı, bir yandan çeşitli coğrafyalarda da ünlenen Arkın, kimi yerde Steve Arkın, bir başkasında George Arkın, eş dost ortasında Fahrettin, çok uzaklarda Lee Arkın olarak anılıyor. Lokalleşme sırasında aldığı isimlerle bir anda isim benliğini yitirdiğini hissettiğini anlatıyor. (Think Küresel, Act Local) Bir periyot herkesin gönlünde taht kuran iki karakteri ile parlıyor Arkın, Malkoçoğlu ve Kara Murat. Hele ki 70’li yıllarda Kıbrıs Harekâtı ile oluşan kısıtlılık günlerinde bir hayal kahramanı olarak tutunacak kısım oluyor ve herkesin hislerine hitap ediyor. Bir yandan da güzelliğiyle bayanların gönüllerini fethediyor. 

Yerelden gelen lakin milletlerarası toplulukta da bilinen Arkın, tıpkı vakitte emsal aksiyon sineması çeken yabancı starların da fenomeni. Jean-Claude Van Damme Türkiye’ye geldiğinde sıkı bir Cüneyt Arkın hayranı olduğunu her yerde söylüyor, ondan imza alıyor ve bir arada televizyon programına konuk oluyorlar. Yarattığı karakterler güzel, sevilen, güçlü, güçlü, karizmatik ve bir yandan da romantik. (Marka için kullanılan arketiplerin birleşimi gibi) Dövüş sinemalarının yanında Türk Milletinin büyük kıymet verdiği vazifelerle ilgili, toplumsal tesiri olan sinemalar de çekiyor. Emniyet güçleri ile ilgili sinemaları hem toplumsal yaralara parmak basıyor hem de Türk halkının gözündeki Türk Polisi imajını güçlendiriyor. Daima vurdulu kırdılı sinemalarla anılırken kendine münhasır bir espri anlayışıyla da güldürü sinemaları de çekiyor. Gırgır Ali, Üç Kâğıtçılar (1975- Türk-İtalyan-İran yapımı) üzere sinemalarda rol alıyor. (Benim şeklime uygun olmasa da farklı bir güldürü anlayışı olduğunu kabul ediyorum.)

Bir menajerle çalışan birinci sinema oyuncusu! Bu sayede çeşitli ülkelerde sinemalarda rol alıyor. Doğal ki yakın arkadaşlarının da onun muvaffakiyetinde hissesi büyük. En çok paha verdiği kişinin Kemal Sunal olduğunu her fırsatta lisana getiriyor. (Onu çok zeki, hazır karşılık ve vizyoner buluyor.) Birbirlerini fikir açısından çok besledikleri de aşikâr. Değerli bir bedel olmak kolay değil gerisine ne acılar vardır kim bilir diyorum, ortaya şunlar çıkıyor. Sinemalarında dublör kullanmıyor, çabucak her kemiği kırılıyor, zinde kalabilmek için daima idman yapıyor, bu nedenle az uyuyor, çok okuyor, daha başarılı olmak için sirklerde ders alıyor, o günün teknolojisi ile çözülemeyen çekim meselelerine efsane tahliller buluyor! 

Ana pozisyon olan markaya değinecek olursak, soyadını marka olarak tescil ettiren Cüneyt Arkın, sanatçı olarak Türkiye’de bir prensip imza atmış. Yıllarca ismi ve görselleri izinsizce kullanılan Arkın’ın daha sonrasında Koton’da tişörtleri çıkmış, Arkın Dizayn markasıyla kendi ile ilgili birçok  eserin satışını yapmış. Bu çalışmaları ile Etkileşimli Pazarlama Zirvesi’nde Onur mükafatına layık görülmüş. Marka ve pazarlama açısından gurur verici. 

İki gün evvel kaybettiğimiz büyük ustayı anarken onun bu yazıya sığmayacak özelliklerinin yalnızca küçük bir kısmından bahsedebildim. Türk sineması ve Türk halkı büyük bir pahasını yitirdi lakin yapıtları uzun yıllar bizlerle olacak. Güle güle büyük usta, ruhun şad olsun. Ayrılışın için seninle özdeşleşen bir seslenişimiz var: “Nayır! Nolamaz!”  

Twitter

Instagram

Linkedln