Sanat Eserlerini Anlamanıza Yardımcı Olacak Sanat Terimleri – 4

Renkler arasındaki yumuşak geçişi anlatan bir boyama tekniği. Sanat tarihinin en ünlü tablosu olan Mona Lisa, İtalyanca duman kelimesinden türeyen “sfumato”nun önemli bir örneğidir. Leonardo da Vinci bunu şöyle tanımladı: ‘Çizgiler veya kenarlıklar olmadan, duman şeklinde veya odak düzleminin ötesinde.’ İngilizcede, sanat eserlerine uygulandığında yumuşatılmış veya bulanık kenarlar ve çizgiler anlamına gelir. Rönesans döneminde kullanılan resim tekniklerinden biridir.

Michelangelo Buonarotti, The Delphic Oracle

Rönesans dönemindeki temel resim teknikleri arasında Michelangelo’nun kullandığı tekniktir. Sfumato ve Chiaroscuro gibi bir, geçiş, bağlayış ve yumuşatma tekniği’dir. Tekniği farklı kılan en önemli özellik ise mevcut bir rengi başka bir renk ile tamamen değiştirerek kullanılmasıdır.

Sistine Şapeli Cangiante tekniği ile yapılmış birçok Fresk bulunmaktadır. Cangiante tekniğinde, gölge oluşturmak veya bir renk kahverengi veya siyahla karıştırıldığında daha mat olacak bir alanı vurgulamak için bir renk aniden başka bir rengin yerini alır. Michelangelo’nun Capella Sistina’daki ünlü Delphic Oracle’ında yeşilden sarıya ani geçişe dikkat edin. Bluzu, doku ve gölge oluşturmak için Cangiante tekniğini sergiliyor. Dış cübbesinde turuncudan sarıya geçişte görülen Cangiante de var. Unione ve Sfumato’dan çok daha cesur olan Cangiante, renk değişikliklerini hafifletmek yerine vurgular. Bu tür boyama stilinde yeşilleri ‘sarı’ gölgeler olarak ve sarıları ‘turuncu’ gölgeler olarak fark edeceksiniz.

Mona Lisa, Leonardo da Vinci – Santa Caterina d’Alessandria, Raffaello Santi

Unione, Raffaello tarafından Leonardo da Vinci’nin Sfumato tekniğine yanıt olarak geliştirilmiştir. Kelimenin anlamı birleştirme, uzlaştırmadır. Raffaello, Leonardo’nun puslu, yumuşatılmış tonlarda ve yüksek armonili tarzından etkilenmiş ama bu stili Erken Rönesans’ta popüler olan cüretkar, canlı ve daha doygun renk kullanımlarıyla harmanlamak istemiştir.  Leonardo gibi, Raphael de ana hatları kullanmaz ancak Leonardo’nun aksine, Raphael parlak renkler kullanır.

Flagellation of Christ, Caravaggio

Dramatik aydınlatma olarak da adlandırılır, özellikle belirgin ışık-gölge kullanan, şiddetli ışık ve karanlık kontrastlarının olduğu ve karanlığın görüntünün baskın bir özelliği haline geldiği bir resim stilidir. Tenebrizmde genellikle koyu bir arka plan tercih edilerek önündeki figürler lokal bir ışıkla aydınlanır. Figürlerin bir kısmı ışıkla belli edilir, geriye kalan kısımlar karanlık içinde bırakılır.

Chiaroscuro da yoğun bir ışık-gölge tezatlığı ile oluşturulan tekniktir; ancak tenebrizm dediğimizde işin içine farklı bir hava yani dramatiklik de girer. Albrecht Dürer’in de tenebrizmi, henüz adı konulmadan kullandığı söylenmesine karşın, Caravaggio’dan sonra kendine gerçek bir kimlik kazanmıştır. Caravaggio, önemli ölçüde işlediği dini konularda formları, pozları ve ifadeleri ışık ve rengin yoğun güçlü etkisi altında birleştirerek yorumlar. Tenebrizm tekniğiyle, formlar karanlık bir fonda tek bir kaynaktan düşen güçlü bir ışıkla ortaya çıkar, bu etki bir nevi modern spot ışığı kullanımıdır, tiyatro sahnesi havası yaratmıştır. Caravaggioizm olarak da anılan Tenebrizm 17. yüzyılda Caravaggio tarafından uygulanır ve daha sonra takip edilen bir akım olur.

Web

Instagram

Bu makalede öne sürülen fikir ve yaklaşımlar tamamıyla yazarlarının özgün düşünceleridir ve Onedio’nun editöryal politikasını yansıtmayabilir. ©Onedio