“SELAM BEN CHARLIZE, THE OLD GUARD”

The Old Guard’ı birine nasıl anlatırdın?

Çok uzun vakittir “yaşayan” bir paralı asker takımı. Açıklanamayacak bir halde birbirlerini bulmuşlar. Birlikte çalışıyor ve dünyanın güzelliği için savaşıyorlar.

Canlandırdığın Andy rolü de dahil olmak üzere sinema, güçlü bayanları merkezine alıyor. Direktörünüz Gina da sağlam bir aktivist. Tüm bunlar sineması hayata geçirmende ne kadar tesirli oldu?

Sinemada çok potansiyel gördüm. Hem küresel hem çok farklı ve kapsayıcı bir iş yapabileceğimiz bir çalışmaydı. Denver and Delilah Productions olarak (sahibi olduğu sinema prodüksiyon şirketi) bu türlü keşif projelerini seviyoruz. Biz bu sinemayla farklı bir dünya yaratabileceğimizi, farklı yerlere seyahat edebileceğimizi ve herkese bir öykü anlatabileceğimizi düşündük. Kendi içimizde de bu öyküyü en düzgün nasıl anlatacağımız üzerine keşifler yapmak memnunluk vericiydi. Ve evet, sinemanın merkezinde Gina Prince-Bythewood üzere mükemmel bayanlar var. Fantastik bir sinemaya nazaran epeyce gerçek, olağan bir dünya hissi veriyor The Old Guard…Filmin katiyetle gerçekçi ve ayağı yere basan tarafı var ve bu benim için en kıymetli mevzulardan biriydi. Projede yer alan her birimiz sinemanın duygusal olarak da öykü olarak da gerçek olması için masaya oturduk ve buna uğraştık. İnsan olmayan hisler izlemeyecek ve kendileriyle ilişkilendirebilecekler diye umuyorum.

Filmlerinizdeki karakterler çoklukla bir ileti veriyor. Özel hayatınızda da bayanlara yardım eden ve güçlendiren projelerde ve toplumsal yardımlarda bulunuyorsunuz. Filmlerinizle de bilhassa bu türlü bir bağ olsun istiyor musunuz ya da o şekil projeler mi seçiyorsunuz?

Bu biraz hassas bir soru. Çünkü sinemalara politik düşüncelerimi, inançlarımı koymuyorum, koymak da istemiyorum. Sonuçta belgesel sinemalar yapmıyorum, “entertainment” sinemaları yapıyorum. Anlattığımız öykülerin beşerlerle bağ kurarak güçlendiğini görmek müthiş. Bu sinemalarda hepinizin hislerinin, hepinizin dünyasının, yaşadıklarının yansıması var. Ancak hiçbirimizin teğe bir inançlarından, görüşlerinden ortaya çıkmıyor. Mesela Bombshell’de canlandırdığım Megyn Kelly, sinemada benim inançlarımın bir yansıması değildi. Fakat -filmde işlenen- dünyamızda cinsel tacizin tolere edilmemesi gerektiğine inanıyorum, evet. Bir sanatçı, rastgele türdeki bir sanatçı; içinde çeşitli inançların olduğu ögelerle ve hislerle çalışır. Ben de o denli yapıyorum. Bu yüzden hassas ve tuzaklı bir soru bu. Mesela Monster’daki karakterime ve performansıma bakıyorum. Orada da ‘hmm evet inandığım her şey bu sinemada, bu karakterde’ demedim. Fakat bir sanatçı olarak o karaktere her şeyimle girmem, onun insanlığını, acısını keşfetmem gerekiyordu, onu yapmaya çalıştım. Yani açıkçası ben anlatmak istediğim öykülerde gerçek insanlığı arıyorum, bununla ilgileniyorum.

Andy karakteriyle benzerlikleriniz var mı?

Aslına bakarsan, hele ki şu günlerde hepimiz onun o hafif alaycı, ayağı yere basan, karamsar haliyle bağ kurabiliriz. Dünya nereye gidiyor, kim yeterli, kim kötü, gerçekten birilerinin umurunda mıyız? Ben de bu hislerle bağ kurabilirim şu an. Andy bir kavşakta. 6000 yılda eminim en azından birkaç defa daha o kavşakta kalmıştır, tükenmiş hissetmiştir. Bazen ben de o denli hissediyorum… Biliyorsun birçok tertipte çalışıyorum. Afrika ile ilgili vs… Birçok vakit yokuş üst kaya itiyor üzere hissediyorsun. Ve dünyanın umurunda değil. Beşerler ölüyor diye bağırıyorsun, güya kimse dinlemiyor. Bazen hiçbir şey değiştiremiyorsun ancak tekrar de uğraşıyorsun. Andy’de de bu var işte.

Bunu söylemek zorundayım, sinemadaki karakteriniz Andy’nin en sevdiği tatlı baklava. Bir Türk olarak mesela beni o sahnede çabucak kazandı!

Evet! Baklavayı ben de çok severim bu arada…

Türkiye denince aklına öbür neler geliyor?

Türkiye denince aklıma kazınmış, uzun tatilim geliyor. 2005 ya da 2006’ydı. Bir ay kaldım. Akdeniz’den doğuya hakikat otomobil seyahati yaptık. Otellerde, lokal meskenlerde, küçük otellerde kaldık. Herkes inanılmaz sıcaktı, hayatımın en unutulmaz tatillerinden biriydi, ciddiyim.

Ve artık bunu da sormalıyım. Sen bizim kırmızı halı ikonumuzsun. ELLE bir yana, yalnızca ben bile yüzlerce kere Instagram’ımda fotoğrafını post ettim. Çünkü daima en şık, en alımlı olandın. Kırmızı halı günlerinde sen nasıl hissediyorsun?

Çok teşekkür ederim, ne kadar incesin ve ne kadar güzel kelamlar bunlar. İkon sözü çok büyük! Ben durumu o denli algılamıyorum. Çok uzun vakittir hayatımda olan, çok uygun bir takımım var. Aslında kırmızı halı onların mahareti. O günlerde ben birkaç adım geri atıyorum ve onların işini yapmasını izliyorum. Hem işlerini düzgün biliyorlar, hem beni çok uygun tanıyorlar. Dostluk, birbirini çok uygun tanımak sanırım burada çok değerli. Kırmızı halıda daima düzgün ve rahat hissederim çünkü orada da hep kendim üzere olurum. Modayı gerçekten çok seviyorum ve takdir ediyorum ve açıkçası o anların tadını çıkarıyorum. Düşünsene, onca süper dizayncı farklı ve çok güzel görünmen, kendin üzere olman için aylarca çalışıyor. Bir kıyafet tasarlıyorlar, onu yalnızca sen giyiyorsun ve bir ömür Oscar tarihinde kalıp hatırlanıyor. Bu çok özel bir şey. Daima şanslı, mahcup, memnun hissediyorum ve onca insanın emeğinin hakkını vermeye çalışıyorum.

Sence bu süreçten “eve” ne götüreceğiz, ne öğrendik?

Of… O denli bir vakit ki… Benim iki tane ufak çocuğum var ve şu an ne vakit, nasıl olağana döneceğimizi düşünüyorum… Tekrar neleri, nasıl kurgulayacağımızı. El yıkama rutinimize bile baksana nasıl bir hal aldı. Artık her şeyi, tüm toplumsal işlevlerimizi yine kurgulamamız gerekecek. Nasıl kucaklaşacağız, nasıl el sıkışacağız, kalabalıkta ne yapacağız… Küresel sahneye baktığımızda ise nitekim lakin nitekim büyük değişikliklere ve istikrara gereksinimimiz olduğunu görüyorum. Bu türlü olağandışı durumlara, sıhhat tehditlerine hazırlanmalıyız ve dünya önderlerinin bu mevzuyu yönetmesi konusunda şanslıyız diyemeyeceğim. Biz bu tür bir salgına hazır değildik ve nasıl hazır olacağız bilmiyorum. Bir de şu yanı var; çok lakin çok fazla insan bu salgından etkilendi, çok fazla kayıp verdik lakin bir yandan biz durduğumuz için Hindistan’dan birinci kez Himalayalar göründü. Biz nasıl orta yolu bulacağız, biz nasıl birbirimize daha çok paha vereceğiz, biz nasıl daha şuurlu olacağız… Onu öğrenmeliyiz. Birçok arkadaşım ve ben de bunu düşünüyoruz; sahip olduğumuz onca şeye aslında gereksinimimiz yokmuş. Hayatta seni nitekim keyifli edecek şeyler o kadar da çok ve o kadar karışık değilmiş.

Pandemi sürecinde ‘Together For Her/ Her Şey Onun İçin’ kampanyasını başlattınız. Nasıl oldu ve nasıl gelişti? Ve bizim ülkemizde de maalesef bu süreçte meskende bayana şiddet arttı.

Kimi bilgilerin bize gelmesiyle resen gelişti aslında. Duyduğumda şok oldum; bu süreçte meskende şiddet iki kat artmıştı. O bayanların, çocukların yerine koy kendini. Sürekli şiddet gördüğün ve asla kaçamadığın bir mahpusta karantinadasın. Maddi imkanın olmadığı ya da çok korktuğun için oradan kaçamıyorsun. İstatistikler dehşetli. Güney Afrika’da her üç saatte bir, bir bayan şiddet görerek öldürülüyor. Pandemi bu sayıları artırdı. Ben bayanlar birbirine takviye olduğunda çok şeyi değiştireceğine inanıyorum ve biliyorum ki bayanlar birbirine yardım etmek istiyor. Biz kâfi ki birbirimize ulaşabilelim. Kampanya bu birleşmelere, bayanların birbirine yardımcı olmasına ve bu bilgileri yanlışsız yerlere ulaştırmaya imkan veriyor. Haydi birbirimizi bulalım ve dünyaya birbirimize düzgün baktığımızı gösterelim dedik. Daha yalnızca birinci haftada inanılmaz güçlü 50 bayandan takviye aldık. Finansal takviye sağladık, çok bireye ulaştık. Fakat verdiği en yeterli his birçok bayanın “hadi bir şey yapalım ve buna son verelim” dediğini ve azimlerini görmekti. Benimle birlikte birçok bayan bu tarafta adım attı.