Trabzonspor’un şampiyonluğu helaldir

İstanbul kulüpleri, özellikle 3 Büyükler Avrupa futbolunu yakından takip eder. Avrupa’da bir grup şampiyon olduğunda nasıl kutladıklarını her yıl televizyonlarda izliyoruz.

Milletin Trabzonspor’un şampiyon olmasının ezasını anlayamıyorum. Şampiyon kadroların da aldığı sonuçlarda hakem kusurlarının olumluolumsuz tesirleri olur. Lakin, dönem sonunda terazinin kefeleri çabucak hemen denk olur. Bir kadro şampiyon olduğunda, yalnızca “Hakem kusurları ile şampiyon oldu” halinde kıymetlendirilmesi, her şeyden evvel etik değildir. “VAR” sisteminin olduğu bir tertipte hakem yanlışlarının tesiri en aza iniyor.

TRABZON NÜFUSUNUN 5 KATI İSTANBUL’DA

Bir de şu var; Cumhuriyet’in ilanından sonra İstanbul’a Anadolu’dan bir göç akını oldu. Bugün geldiğimiz noktada İstanbul’un nüfusu 20 milyona dayandı. Münasebetiyle gerçek İstanbullu sayısı azınlığın azınlığında kaldı. Hatta yarısından fazlası gayrimüslim olan nüfusun çabucak hemen hepsi 1956 olaylarında İstanbul’u terk etti.

Ben İstanbul’daki Trabzonlular Derneği’nin 40 yıllık lideri olarak, Trabzon nüfusunun 5 katının İstanbul’da yaşadığını istatistiksel olarak biliyorum. Bu olayların bir örneğini, Trabzonspor’un şampiyonluğunu yurt geneli ve Avrupa’nın bütün kentlerinde nasıl kutladıklarına şahit olduk. Bu kutlamalara başka kadro taraftarları, hatta yabancılar da katıldı. Alman Konsolosluğu bile Trabzonspor bayrağı asarak manalı bir dostluk iletisi verdi.

BÜYÜK KULÜPLER ALTAY’DAN DERS ALMALI

Trabzonspor’un şampiyonluk kutlamalarında stattaki 40 bini aşkın kişi ve çok daha fazlası da stat dışı ve Trabzon meydanında, 3-4 gün sonra İstanbul’da evvel Yenikapı’da, akabinde da 75 bin taraftar ile Olimpiyat Stadı’nda hak ettikleri şampiyonluğu hiçbir makus olaya meydan vermeden Karadeniz insanına yakışır biçimde kutladılar. Yalnızca Altay, küme düşmesine karşın Avrupalılar üzere, alana dizilerek rakiplerini alkışlayıp kutladı. Fakat birebir Altay alanda aslanlar üzere çaba etti. Başka büyüklerin Altay’dan alacağı dersler var. Umarım, en kısa müddette Üstün Lig’e tekrar dönerler, kendilerini kutlarım.

BU HASIMLIĞI KÖKTEN KALDIRALIM

Artık benim Galatasaray’da yıllarca şampiyonluklar yaşamış, şampiyonluğu kıl hissesi ya da averaj ile kaybetmiş, hatta namağlup olmasına karşın şampiyonluğunu yakalayamamış yönetici olarak bir teklifim var. Tekrar, beyaz bir sayfa açarak, hiçbir arka niyet taşımadan bir ortaya gelip geç kalmış kutlamayı yapalım. Bugün bana, yarın sana olacağı için bu hasımlığı kökünden kaldıralım. Yoksa olaylar istenmeyen tarafa gidiyor. Unutmadan söyleyeyim. Trabzonlulara da sesleniyorum. Şampiyon olan kadrosu, hangi grup olursa olsun Trabzon’da da alkışlamaları…

RAKİBİ GÖLGELEMEYİZ EKSİKLERİNİZİ BULUN

Yöneticiler, tribün ağzı ile konuşursa bu işin sonu gelmez. Trabzonspor Lideri ve İdare Konseyi Üyelerinin bu etaptaki, olgunlukları, fair-play davranışları, efendilikleri, tahriklere karşı suskunlukları takdir edilmesi gereken bir yaklaşımdır.

Bir Trabzonlu olarak ben bile Trabzon yöneticilerinin tamamını tanımıyorum. Sporseverler de Trabzon yöneticilerinin pek birçoklarını tanımaz. Lakin, Abdullah Avcı’yı, futbolcularını tanımayan yoktur. Ki doğrusu da budur. Avrupa’nın en büyük gruplarının lider ve yöneticilerini tanıyan var mı? Sanki diyorum, Trabzonspor, Avrupa grubu oldu da biz mi hâlâ anlayamadık? Son cümle: Trabzonspor’un şampiyonluğunu gölgeleyemeye çalışarak, başarısızlıklarınıza mazeret üretmek yerine, kusurlarınızı ve eksikliklerinizi hakikat tespit ederek, gereken tedbirlerinizi almaya uğraş edin.