TÜKETİYORUM ÖYLEYSE YOKUM

Dünya hiç beklemediğimiz bir anda, hiç beklemediğimiz bir süratte değişirken yeni bir düzene adapte olmaya başladık bile. Tam da hepimizin yavaşlamamız gerektiğinin sinyallerini hissetmeye başladığımız birinci günlerdi, aklımda onlarca soru. Hayatla, işle, toplumsal etrafımla ilgili bitmek bilmeyen bir belirsizlik. Yapmak istediklerimi bilmiyordum lakin yapmamak istediklerimden epey emindim. Artık delicesine tüketmemek bu dürtülerin en güçlülerinden biri oldu. Ve merak ederek araştırmaya başladım, geleceğin tüketim halleri nasıl olacak? Bunu dünyanın ve insanlığın faydasına, en az ziyan verecek formda nasıl dönüştürebiliriz. Moda sektöründe çalışan birinin az tüketme propagandası biraz ironik görünse de, size her dönem yeni bir kıyafete gereksiniminiz olduğunu empoze eden bir sistemin de sonuna geldik. Pekala büyük soru şu: geleceğin tüketim halleri nasıl olacak?

KRONİK BELİRSİZLİKTE KENDİNİZE YATIRIM YAPMAK

Küresel krizlerle deneyimlediğimiz 2020, arkasında telaşlı zihinler, gelecek dertleri bırakacak üzere görünüyor. Güya bu hisleri daha evvel hiç yaşamamışız üzere doruk noktasında seyir eden his dalgalanmalarımız bize kendimize ilişkin yatırım yapmamız gerektiğini bağırarak söylüyor artık. Düzgün yaşamak, wellness yalnızca büyük bir trend sanıyorsanız yanılıyorsunuz. Buzdolabınızda sakladığınız jade roller’dan fazlasını hak eden vücudunuz, zihniniz ve ruhunuz için daha fazlasını yaptığınızda bu üçlü harmonik bir hale girecek. Bu ne demek? Kendinizi derinlerde besleyecek bir şeyler yapmak manasına geliyor. Geçtiğimiz karantina süresince kendisini akrilik boyaya verip, renkler ortası geçişlerde ruhunun derinliklerini hatırlayan kaç bireyiz? Şahsî gelişim sözünü tükettiğimiz hatta içini boşalttığımız bir 10 yılda, gelişme sendromuna kapılmış kişiliklerimiz tahminen de artık yalnızca durmayı ve yaşadığı her anın tadını çıkarmayı istiyordur. Bu yalnızca yoga yapmak, meditasyona oturmak manasına gelmiyor. Bir şeyleri tüketecekseniz gerinizde nasıl izler bıraktığınızın farkındalığıyla tüketin demek. Mesela bir bakalım gardırobunuzda kaç jean, kaç adet beyaz tişört, kaç gömlek, kaç elbise var? Bunların hepsine gereksiniminiz var mı? Yok aslında, değil mi? Pekala hâlâ çok benzerilerini hatta neredeyse aynılarını satın alıyor musunuz? Satın aldığınız ürünü kaç defa giyiyorsunuz? O kesim üretilirken tabiata, insanlara nasıl yan tesirleri oluyor bilginiz var mı? Tahminen de artık o sepetin içindekileri bırakmanın vakti gelmiştir. Bunun ismi sakin tüketim. Şuurlu bir halde, sabırsız olmadan alınan bir karar sonucu tüketmek. Yalnızca o anlık modunuzu yükseltecek değil, uzun vadede size yeterli gelecek bir harcama yapmak.

Sepetinizi doldurarak ruhunuzu da dolduracağınızı sanıyorsunuz lakin bunun bir illüzyon olduğunun farkında mısınız? O an canımızın istediği bir şeye ulaşmamız bir tık kadar kısa sürerken, gerisinde bıraktığı iz çok daha büyük. Tüm bunlara muhtaçlığımız var mı? Sepetimizdekiler olmadan da yaşayamaz mıyız? Tüketmemiz ve satın almamız gerekiyormuş üzere davranılan bir dünyada bir şeyi eskitmenin tadına yine varabilir miyiz? Eskitmeyle gelen aidiyet duygusu. Gardırobunuzda yıllardır bulunan bir jean, çalışma masanızdaki en sevdiğiniz kalem… Halihazırda elimizde olanlarla tatmin olma hissi. Sonrasında yaptığınız her harcama ruhunuza işleyen, yeterli gelen bir şey için olsun. Çünkü artık günü kurtarmak yetmiyor, farkındalıklı hareketler geleceğimizi şekillendiriyor.

YAZI: Serli Gazer Boyacı 

ELLE Temmuz- Ağustos sayısından alınmıştır.