Tüm mal varlığını satıp köye yerleşmişti ağlaya ağlaya köy hayatını bıraktı: Tavuklarımı bile çaldılar

Bilun Dohmen 8 yıl evvel Gündoğan Mahallesi’ne yerleşerek kendisine küçük bir çiftlik kurmuştu. Büsbütün köy hayatı yaşamaya başlayan Dohmen, meskenine giren hızsızlar ve yaşadığı aksiliklerden ötürü köy meskenini satılığa çıkardı.

Dohmen kendisine küçük bir çiftlik kurup, içerisinde koyun, keçi, tavuk, keklik, bıldırcın üzere hayvanlar beslemeye başlamıştı. Köy hayatına büsbütün alışan Dohmen’in hayalleri yarıda kaldı. Meskenine giren hırsızlar nedeniyle kendince tedbirler alan Dohmen, her gün bir aksilikle müsabakaya başladı. Tek başına yaşayan Dohmen’in meskeni 3 sefer soyuldu, koyunları keçileri çalınan Dohmen’in tavukları da çalınınca yaşadığı meskende huzursuz olmaya başladı. 8 yıl evvel el emeği göz ışığı yaptığı meskeninin kapılarını kapatıp Bodrum merkeze taşınmaya karar verdi. Yaşadığı aksilikleri anlatırken hıçkıra hıçkıra ağlayan Dohmen, konutuyla ise gözyaşları içerisinde vedalaştı. Üzerinden hiç çıkarmadığı şalvarını, basmasını çıkarıp köy hayatına veda eden Dohmen konutunu de satılığa çıkardı.

Dohmen, tek hayalinin bir köye yerleşip sesiz sakin bir hayat yaşamak olduğunu söz ederek “Başıma gelmeyen kalmadı. Burası için yıllarca uğraştım didindim, tırnaklarımla hafriyata kazıya yaptım. Tek başına bu türlü bir yerde bayan olarak yaşamak çok sıkıntı oluyor. Yanınızda kimse yok yalnız başınıza yaşamak çok sıkıntı. Başıma gelmeyen kalmadı, 3 defa soyuldum. Neyim var neyim yok çaldılar hepsini. Her şeyim gitti, hayvanlarım gitti. Kuzularım öldü, kimilerini çaldılar. Tavuklarımı çaldılar, her şeyimi alıp gittiler” biçiminde konuştu.

Çiftliğini bırakıp gitmek zorunda kaldığını gözyaşları içerisinde anlatan Dohmen, “Artık bu çiftliğimi bırakmak zorundayım, Bodrum merkeze taşınıyorum. Bu cennetimi bırakıp maalesef kentte yaşayacağım. Çok emek verdim buraya ancak başıma gelmeyen kalmadı. Hiç kimseden manevi olarak bir takviye görmedim. Tek başıma kaygı ile neler çektim burada korka korka yaşadım. En sonunda tekrar soyuldum. Çok büyük bir hevesle geldim. Yıllarca defilelerde modellik yaptım. Dünyanın her yerini gezdim. O hayatı bırakıp köyde yaşamak için çok efor verdim. Birçok arkadaşım da benle birlikte Bodrum’a yerleşti. İnsanlardan çok takdir aldım lakin maalesef yaşamama müsaade etmediler. Artık meskenimi topluyorum geldim veda etmeye. Ne yapacağımı bilmiyorum çok çaresizim” sözlerini kullandı.

Ağlaya ağlaya meskenini terk eden Dohmen, “Ben koyunlarım tavuklarım olmadan nasıl yaşayacağım. Bu hayat benim en sevdiğim, istediğim bir hayattı. Ben kentten artık köye yerleşmek istedim. Yapacak hiçbir şeyim kalmadı, bütün birikimim, mücevherlerim gitti. Hiçbir şeyim kalmadı. Artık bir emekli maaşımla yaşamaya çalışacağım. Allah’a bin şükürler olsun ki maaşım var. Burayı satar daha ufak bir yer alır köy yaşantıma devam ederim. Hayvanlarımı özlüyorum, keçilerimi, tavuklarımı özlüyorum. Beşere müsaade etmiyorlar başında bir erkek olmayınca olmuyor. Bodrum’da değil nerede olursan ol tek başına bir bayansan yaşamak çok zor” dedi.