Ünlü oyuncu ilk kez anlattı: 23 yıldır bu hastalıkla mücadele ediyorum, kötüyüm…

Sosyal medya hesabında takipçilerine içini döken Koçak, iş hayatında karşılaştığı olumsuz durumların ruhsal rahatsızlığını tetiklediğini anlattı:

“Herkese merhaba 🙂  Ben yaklaşık 23 yıldır derealizasyon ismi verilen, yani gerçeklik algısının yitirilmesi olarak özetleyebileceğim, olağanda 15’er dakikalık ataklar halinde olan ancak bende atipik bir versiyonu mevcut olduğu için 23 yıldır aralıksız 7/24 her gün yaşadığım ve gerçek hissetmek nasıl bir şey artık unutalı çok olduğu bir rahatsızlıkla uğraşıyorum. Maalesef tedavisi olmayan bu rahatsızlıkla bir arada üzerine anksiyete, panik atak üzere rahatsızlıklar eklenince inanın her şey yolunda gitse bile ilerlemek çok sıkıntı oluyor.”

“Bir de bunun üzerine Küçük Esnaf’tan sonra yazdığım onlarca işim istisnasız kabul olduğu halde ya mukaveleden dönmesi, ya kontratın iptali ya da çekilmesine karşın yayınlanmadığı bir 9 sene geçirdim. Bana 9 sene evvel kesinlikle her şey yoluna girecek diyen arkadaşlarım ailem 9 sene sonra hala birebir cümleleri kuruyor. Bu müddet zarfında yazmaya aşık olduğum için tüm berbat sonuçlanan işlerden sonra azamî bir hafta depresyona girip sonrasında dayanamayıp tekrar bir şeyler üretmeye devam ettim. En son projem yeniden büyük bir üretim şirketi tarafından kabul edildi, hazırlıklar başladı ve bilin bakalım nooldu 🙂 iptal keyfi 🙂

EN YAKINLARIMDAN KAZIK YEDİM…
Bu mühlet zarfında bana bir kısmın fanları tarafından yapılan linçler, çalışma arkadaşlarım tarafından yapılan mobbingler, direktörler üretimciler tarafından yapılan tacizler, en yakınlarımdan yediğim kazıklar falan bunlardan bahsetmeyeceğim bile. Her şeye karşın kendime olan inancımı asla kaybetmedim. Yoksa bu kadar projeyi üretemezdim. Dışarıdan nasıl gözükürsem gözükeyim, gerçekte daima ayağa kalkmaya çalışıyorum… Birden fazla arkadaşım hastalığımı bilmez zira yapabilecekleri hiç bir şey yok, ya da yaşadığım travmaları bilmez anlatamadığım için.

9 SENE YOKUŞ AŞAĞI YÜRÜYÜNCE…
Şu an kendime olan inancımı kaybetmesem de geleceği düşündüğüm an inanılmaz bir dehşet ve dehşet yaşıyorum. Bugün olduğu üzere. Zira 9 sene yokuş aşağı yürüyünce insan ister istemez hoş şeyleri haketmediğini düşünüyor. Zati geleceğimi düşündüğümde bu yüzden dehşete kapılıyorum. Olağanda aciz gözükmeyi hiç sevmem, yani beni tanımayan insanlara. Kime ne yani ben ne yaşıyorum? Niçin paylaşıyorum? Ne yapıyorum kendimi mi acındırıyorum? Bana üzülün mü istiyorum? Hiçbiri değil yalnızca tüm bunların buraya yazabilecek kadar olağan şeyler olduğunu hissetmeye gereksinimim var.

AMA BUGÜN BERBATIM BE!
Başarısızlığın, üzülmenin, depresyonun, hastalığından bahsetmenin, ağlamanın, vakit zaman pes etmenin olağan bir şey olduğunu düşünmeye gereksinimim var.

Ben bugün böyleyim, yarın yeniden ayağa kalkarım. Zira işime aşığım, üretmeden duramam ve her yazdığım şeyden sonra hissettiğim o heyecandan da vazgeçemem. Ancak bugün berbatım be… “