Yasmani Copello Escobar: Çok Hızlı Bir Atlet Değilim, Zekice Koşuyorum

Küba’nın başşehri Havana ‘da Escobar ailesinin en küçük çocuğu olarak Dünya’ya gelen Yasmani 9 yaşındayken spor hayatına boksla merhaba der. Boksu sevmesine karşın, bir idman sonrası yara bere içerisinde annesinin karşına çıkar. Annesi oğlunun bu haline dayanamaz ve yaramaz, yerinde duramayan küçük Yasmani’yi ani bir kararla atletizme yönlendirir. O denli ki annesinin bu yönlendirmesi vakitle Yasmani’nin Dünya’nın sayılı atletleri ortasına girmesinin temellerini oluşturacaktır…

Kariyerine engelli yarışıyla başlamadı

Yasmani, atletizm hayatına 100-200 metre koşarak merhaba diyor. Vakitle yeniden kısa uzaklık koşusu olan 110 metre engelliye yöneliyor. Bir türlü istediğini kısa aralık koşularında bulamayan ulusal atlet şu anda birçok başarıyı elde edeceği, rekorlar kıracağı 400 metre engelli branşına yönelerek yenir bir maceranın kapılarını aralıyor.

‘Senden bir şey olmaz!!!’

Kısa uzaklık, 400 metre engelli koşuları derken kendinden beklenileni bir türlü veremeyen Yasmani’yi Kübalı antrenörü karşısına alarak spor mesleğine Küba dışında devam etmesine neden olacak şu kelamı söyler. ‘’Senden bir şey olmaz’’

Bunun üzerine İspanya yolunu tutan ulusal atlet orada da umduğunu bulamaz ve bir menajerin Türkiye’ye yönlendirmesiyle önce FB Kulübü daha sonra da Enka Spor Kulübüne transfer olarak mesleğinin en başarılı periyotlarını yaşayacağı TÜRKİYE macerasına merhaba der.

Kendi potansiyelinin artılarının- eksilerinin farkında olan deneyimli atlet, kendisinden yaşça epey küçük olan atletlerle müsabakasına karşın, rakiplerine oranla daha teknik ve deneyimli olduğu için ortadaki yaş farkını tolere edebiliyor ve ekliyor:

‘Hız çok kıymetli lakin 400 metre engelli en teknik branşlardan biri.’’         

Tokyo ve Rio olimpiyatları

“Rio olimpiyatları hayatımda en çok iz bırakan yer. Zira birinci olimpiyat madalyamı orada kazandım. O yüzden orayla ilgili hislerim çok özel.

Tokyo olimpiyatlarının da çok düzgün geçeceğine inanıyorum. Hangi renk olursa olsun madalyaya talibim. En üstte olmak için çok çalışacağım.”

‘Madalyam gerçek mi, hala anlayamadım.’

Evinde bir madalya ve kupa köşesi olduğunu söyleyen ulusal atlet, birinci vakitler Rio olimpiyatlarında kazandığı madalyanın gerçek olup olmadığını daima denetim ettiğini söyleyerek ekliyor:

‘Sanki bir hayaldeyim.’’

Uçakla Türkiye’ye iner inmez gerek İstanbul’un büyüsüne gerekse Türk halkına aşık olur ve ‘Burada yaşamalıyım.’’ der. Kaldı ki bu aşk İstanbul ve Türkiye ile hudutlu kalmaz. “Kazandığım tüm madalyalardan daha değerli’’ dediği Türk kızı Elif’e aşık olur ve hayatını Elif’le birleştirir.

NOT: Kız isteme merasiminde Türk Gelenek-görenekleri uygulanarak, bir nevi kültürümüzle de tanışır. (Kız istemede tuzlu Türk kahvesi içer, düğünde halay çeker.)

“Aşk ile mahzurları aşıyorum”

“Elif’le birlikte çalıştığımız için tüm hayatımız birlikte geçiyor. Elif en büyük destekçim. Hem hayatımdaki pürüzleri hem de pistteki manileri ‘AŞK’ ile geçiyorum.’

“Ben Türk’üm”

Her fırsatta Türkiye aşığı olduğunu söyleyen ulusal atlet, yalnızca Türkiye’de yaşamakla kalmıyor, Türkçe öğreniyor, Türkçe müzikler söylüyor (canlı şahidiyim ) ve “Küba’da yalnızca ailem var, öteki bir bağım yok.” diyerek şunu ekliyor:

‘Ben Türk’üm, bir daha dünyaya gelsem Türkiye’de doğmak isterim.’’

Beden Eğitimi öğretmenini unutmuyor

Orta okul yıllarında Vücut Eğitimi öğretmeninin kendisi için “Rüzgârın oğlu”  dediğini lisana getiren ulusal atlet, kendisinin idman yapabilmesi için Vücut Eğitimi öğretmeninin tüm Havana’da antrenörlerle görüştüğünü anlatıyor ve ekliyor:

“Küba’da 6,7 yaşlarından itibaren haftada 1 ya da 2 kere zarurî beden eğitimi dersi var. Sporda muvaffakiyet ve spor kültürü oluşturmak isteniyorsa Vücut Eğitimi Dersine gereken kıymet verilmeli ve her kademede vücut eğitimi öğretmenleri yer almalıdır.”

Instagram

Facebook

Bu makalede öne sürülen fikir ve yaklaşımlar külliyen muharrirlerinin özgün fikirleridir ve Onedio’nun editöryal siyasetini yansıtmayabilir. ©Onedio