Yeşil ve sarı muz: Hangisi daha sağlıklı?

Muzlar tüm yıl boyunca bulunabilir ve varlıklı potasyum içeriği ile bilinir. Ayrıyeten yüksek karbonhidrat içeriği sayesinde kusursuz bir güç kaynağıdır. Ana ve en âlâ bilinen bileşenlerinden biri potasyumdur, fakat vitamin katkısını unutmamalıyız. Ek olarak, düzgün ölçüde folat içerirler.

Muzdan gelen B6 vitamininin katkısı, oksijenin kaslarımıza taşınmasında kıymetli olan hemoglobin sentezinde bize yardımcı olur ve hastalıklarla savaşmak için gerekli olan antikorların üretimini kolaylaştırır.

Muzun çözünür liflere katkısı bağırsak hareketlerine yardımcı olur ve osteoporoz, obezite yahut kanser üzere hastalık riskini azaltır. Tıpkı vakitte, muz konuttaki miniklerin en çok sevdiği meyvelerden biri olduğu için çocukların beslenmesinde değerli bir yere sahiptir.

KRAMPLARA GÜZEL GELİYOR

Potasyum, kas kasılması ile ilgili bir vitamindir. Bu mineral, idman sırasında ter ile büyük ölçüde atılır, bu nedenle fizikî aktiviteden sonra yerine konulması gerekir, böylelikle kas kramplarından uzak durulabilir. Muz, en yüksek potasyum içeriğine sahip meyve olarak popülerlik kazanmış olsa da kivi ve hurma onu geride bırakıyor, hurma bize en yüksek ölçüde potasyum sunan meyvedir.

DİYETİNİZDEN ÇIKARMAYIN

Muz olgunlaşmışsa sindirilemez değildir. Tersine, olgunlaşmamış yahut yeşil tüketildiğinde, hazımsızlığa neden olabilirler.

Muz tüketirken çok tüketiminin kabızlığa neden olabileceği unutulmamalıdır. Bu nedenle kabızlık yaşandığı durumlarda tüketimi azaltılmalıdır.

Kimi zayıflama diyetlerinde muz yememeyi tavsiye ederler. Nedeni, öteki meyvelere nazaran daha yüksek kalori içermesidir. Muz, 100 gramda 112 kalori içeren bir meyvedir. Lakin, bu kalori ölçüsüyle muzun, maksadımız kilo vermek olduğunda diyetten büsbütün çıkarılması gerektiği manasına gelmez. Kâfi ve istikrarlı bir beslenme programıyla tüketilebilir.

Muz şeker hastaları için uygun bir meyve midir? Şeker hastaları için yeşili mi yoksa olgunu mu daha düzgün? Bu soruyu cevaplamak için evvel glisemik indeksin (GI) ne olduğunu açıklamamız gerekiyor. GI, bir yiyeceğin kan şekerini ne kadar süratli yükseltebileceğinin bir ölçüsüdür. Şeker hastasıysak bu kıymetli bir kavramdır, zira ya bedenimiz şekeri kandan ayıran insülini üretmez ve onu dışarıdan vermemiz gerekir ya da kâfi ölçüde üretmez ve bu nedenle vermemiz gerekir.

Muzun, daha az mı yoksa daha fazla mı olgunlaştırdığımıza bağlı olarak 55 ile 65 ortasında değişen bir GI’si vardır. Bu nedenle, şeker hastaları kan şekerini yükseltmemek için fazla olgunlaşmamış muz tüketmelidir ve öteki besinlerle birlikte muz tüketiminden kaçınmalıdır.

YEŞİL Mİ SARI MI?

Muzun beslenme bedelinin en güzel göstergesi, onu çevreleyen kabuğun rengidir. Muz sarardıkça ve kahverengi noktalar görünmeye başladığında, tadı daha tatlı ve daha güzel hale gelir. Bunun nedeni, muz olgunlaştıkça şeker içeriğinin artmasıdır. Muzun kabuğu yeşil olduğunda, içeriğindeki karbonhidratların büyük çoğunluğunun dirençli nişastalar olduğu manasına gelir. Bu muzlardan birini tükettiğimizde bedenimiz, bu nişastaları yavaş yavaş şekere dönüşene kadar sindirir.

Bununla birlikte, muz artık sarı olmadığında ve kabuğunun birçok kahverengi olduğunda, bu karbonhidratların birçoklarının şekere, bilhassa fruktoz, sakaroz ve glikoza dönüştürüldüğü manasına gelir. Bu durumda bedenimiz bu şekerleri kolaylaştırma işini yapmak zorunda kalmaz ve kan dolanımına daha süratli geçer. Öbür bir deyişle, çok olgun muzların GI’si daha yüksektir.

Daha düşük bir GI’ye sahip olmanın yanı sıra, yeşil muzlar daha fazla ölçüde vitamin ve mineral içerir. Doğal ki yeşil muzların sindirimi daha zordur ve bu nedenle süreçte kimi besinler kaybolabilir. Çok olgun muzlar ise kolaylıkla sindirilir ve bu mühlet zarfında bu mikro besinlerin bir kısmını kaybetmiş olsalar da bileşenleri daha kolay emilir.

Son olarak, yeşil muzlar daha yüksek oranda lif içerir ve dirençli nişasta sayesinde prebiyotik kaynağıdır. Bu, nişastanın sindirime direnen kısmının, içinde yaşayan bakteri florası için besin vazifesi gördüğü bağırsağa gittiği manasına gelir. Bağırsak florasının güzel durumda olması, bağışıklık sistemi ile ilgili olduğu için genel sıhhati tesirler.

Sonuç olarak; vitamin, mineral ve lif yüklü bir meyve olduğu için muz yemek her vakit düzgün bir seçenektir. Yeşil muzları sindirmek daha zordur, lakin GI’leri ve prebiyotikleri daha düşüktür. Çok olgun muzlar daha yüksek bir GI’ye sahiptir, lakin tekrar de tehlikeli değildirler, daha uygun ve daha süratli sindirirler ve idmandan sonra tüketilmeleri mükemmeldir. Sarı muzlar daha fazla şeker içerirler, lakin sindirim için yeşil olanlardan daha uygundurlar ve çok fazla besin kaybetmezler ve kahverengi olanlar kadar fazla şeker içermezler.

FAZLA OLGUNLAŞMASINI ÖNLEYEBİLİRSİNİZ

Muzlar, klimakterik bir meyvedir. Yani, hasattan sonra olgunlaşmaya devam eder. Muzlar 4 ile 5ºC ortasında kararır. Bunu önlemek için onları bir buzdolabu poşetine koyabilir yahut bir bezle sarıp buzdolabında koruma edebilirsiniz.

Çok fazla olgunlaşırlarsa endişelenmeyin, zira onları tost üzerine sürmek, smoothie yahut dondurma yapmak için kullanabilirsiniz. Kararmış muzları birçok tanımda kullanabilirsiniz.

Muzların öteki meyveler ile çok uygun ahenk sağlama avantajına sahip olduğunu unutmayın. Bir örnek, muzun kendisi tarafından sağlananları tamamlayabilen yüksek ölçüde C vitamini içeren çilek olabilir. Hatta çeşitli makro besinleri istikrarlı bir ölçüde elde etmek için protein içeriği yüksek bir besin ile birlikte tüketebilirsiniz. Muz püre haline getirilebilir ve bir avuç fındıkla yenebilir. Bu biçimde, yüksek kaliteli yağlarla birlikte diyete ekstra bir protein alımını dahil edebilirsiniz.