Erbakan’ın aldığı emsal karar tekrar gündemde: Türkiye Filistin’e asker gönderebilir mi?

Haber7 muharriri Taha Dağlı “Türk askeri Filistin’e gitse” isimli köşe yazısında, İsrail’in son ataklarını ele alarak, çok savlı bir mevzuyu gündeme getirdi.

Türk askerinin Filistin’e gidip gidemeyeceğini ve bunun yasal süreçlerini anlatan Dağlı, 1997 yılında El Halil Caminde yaşananlar sonrası Mehmetçiğin Filistin’e konuşlandığını hatırlattı.

Mevcut şartların hatta daha ağırının şu anda mevcut olduğunu kaydeden Dağlı, bu türlü bir kararın memleketler arası boyutunu da kaleme aldı.

İşte Taha Dağlı’nın o yazısı;

“Çok argümanlı ve uçuk kaçık bir fikir üzere görünüyor.
Lakin milletlerarası hukukta yeri, üstelik yakın geçmişte örneği, uygulanmış emsali var.

1994’te El Halil kentindeki Hazreti İbrahim Camine yönelik katliam sonrası İsrail caminin yarısını sinagoga çevirmiş ve kentin statüsünü bozmuştu.
Sonrasında memleketler arası Hebron Protokolü imzalandı.
Türkiye’nin de ortalarında bulunduğu çok sayıda batılı ülke El Halil’e gözlemci statüsünde asker gönderdi.

Merhum Necmettin Erbakan’ın kararıyla 20 Şubat 1997’de TBMM’de Türk askerinin El Halil’e gönderilmesi oylandı ve kabul edildi.
Bu kararın bir hafta sonrasında 28 Şubat darbesi oldu.

Darbeye karşın askerimiz El Halil’e gitti.
O karar 6 ayda bir uzatılarak 2019’a kadar devam etti.
2019 Şubat ayında İsrail protokolü feshederek gözlemci askerlerin varlığına son verdi.

El Halil’deki Türk askeri varlığı çok kısıtlı ve gözlemci statüsünde olsa da bir emsaldir.
22 yıl boyunca da devam etmiştir.
O karar ardında bir darbe bırakmış, Filistinlilere de ahım şahım bir katkıda bulunmamıştır ancak tekrar de uygulanabilir bir örnek olması açısından değerlidir.

İsrail’in bu stil hücumları sırasında milletçe duygulanıp, gaza geliriz.
Asker gönderme fikri de o denli TV’de hücumları izleyip, İsrail’e küfrederken aklımıza gelen çılgınca bir teklif sanılmasın.
Bilakis El Halil’deki örneği göstererek, bunun milletlerarası bir karar olduğunu vurgulamakta yarar var.

Kaldı ki 2018 Mayıs ayında Gazze’deki Filistinli mülteciler büyük dönüş yürüyüşü ismini verdikleri sivil aksiyonlarla İsrail işgaline baş kaldırdıklarında, İsrail askerleri o Filistinlileri hunharca katletmiş ve Cumhurbaşkanı Erdoğan, Gazze’ye barış gücü gönderilmesi gerektiğini vurgulamıştı.

Erdoğan’ın o önerisi sonrasında bu husus bir epey gündemde kalmış ve teknik olarak mümkün olabileceği tarafıyla dikkat çekmişti.

Asker gönderme problemi BM, Arap Birliği ya da İslam İşbirliği Teşkilatı üzere milletlerarası kuruluşların kararlarıyla devreye girebiliyor.

Bunun da daha evvel örnekleri var.
1956’da Arap ülkeleri ile İsrail ortasındaki Süveyş krizinde 377. unsur işletilerek Sina’ya Barış Gücü gönderilmişti.

Elbette BM’nin öncülüğündeki bir barış gücünün Filistin’e ne katkı sağlayacağı konusu koca bir soru işareti. Hele ki yakın vakitte Bosna ve Srebrenisa katliamı ortadayken, BM barış gücünün hiçbir işe yaramayacağını söylemek mümkün.

Arap Birliği ve İslam İşbirliği Teşkilatının muhtemel bir durumda BM’ninkinden daha farklı bir tavır ortaya koyamayacakları da aşikar.

Lakin unutmayalım ve ihmal etmeyelim ki memleketler arası hukuk çok değerlidir.
Peşi bırakılmamalıdır.

Memleketler arası bir barış gücünün müdahalesinin önünü açan her şey, Filistin’de ziyadesiyle mevcut.
Sadece Kudüs’ün Pir Cerrah mahallesindeki tehcir, Mescid-i Aksa’da ibadetin engellenmesi, abluka altındaki Gazze’nin bombardımana tutulması, birinci akla gelen münasebetlerden yalnızca bir kaçı.

Kıymetli olan burada Türkiye üzere gücü kudreti yerinde bir ülkenin kelam sahibi olabilmesi.
Asker sorunu gündeme gelir mi, gelirse hangi koşullarda masaya yatırılır, bu türlü bir karar somuta erişir mi bilinmez.
Ancak bilinen tek şey, İsrail’i durdurmanın diplomatik yollarla asla olmayacağı.
İsrail’i durdurabilmenin tek yolunun İsrail’i önemli manada rahatsız etmek olduğunun anlaşılması kaide.
Hangi memleketler arası çatı altında olursa olsun Türkiye’nin öncülüğü o sistemin evvelkiler üzere işe yaramaz değil de karın doyurucu bir sonuç çıkarmasının önünü açabilir.

Bu ortada gaye askeri olarak İsrail’e savaş açmak, askeri bir müdahale vs asla değildir.
Memleketler arası hukukun verdiği hakkı kullanıp, askeri tahlille İsrail’in taarruz ve ihlallerine karşı caydırıcı bir sistemin kurulmasıdır.

Türkiye eski Türkiye değil.
Darbe tehditleriyle yolundan döndürülecek bir güç olmadığını da ispat etti.
Bu nedenle tüm Arap Birliği üyeleri ya da İslam İşbirliği Teşkilatı üyeleri ki bu iki kuruluş da Filistin davasına sahip çıkmakla yükümlüdür, bir halde harekete geçirilmeli ve masa başında diplomatik yollarla değil de barış gücü olsa da askeri metotla İsrail’e “one minute” demelidir.”